سینماسینما، حمید عبدالحسینی؛
اینکه تایم فیلم طولانی ست و تحمل آن برای مخاطب، بهخصوص تماشاگر ایرانی ممکن است با دشواری همراه باشد گزارهی درستیست. یا پرحرفی و دیالوگهای بعضا متراکم که میتواند از بار تصویری و سینمایی اثر بکاهد و یا حتی مقدمهی طولانی که تا نقطهی عطف اول، فیلم را سنگین و کند جلو ببرد. اما با همهی اینها که میتواند از منظر برخی جزو نواقص یک فیلم قلمداد شود و آن را در قیاس با ساختههای پیشین روستایی عقبتر نشان دهد، بازهم «برادران لیلا» فیلم مهمی ست حتی مهمتر از «ابد و یک روز» و «متری شیش ونیم»؛ هم از حیث مضمونی که قرابتی چفت و بست دار با شرایط و حال و هوای جامعهی ما در مبحث اقتصاد و معیشت دارد و سایهی سیاست را بر زندگی اجتماعی ترسیم میکند، هم از بعد ساختاری و فنی که در پسِ ظاهر ابتدایی و سادهی قابها و تقطیعهایش با مکانیزم و استراتژی هوشمندانه، راه و روشی موثر را برای روایت فیلمی شخص محور به کار میبندد. روستایی برای ارائهی حجم بالای کلام و دیالوگها در فیلمی این چنین پرگو که ابعاد مختلف شخصیتی و حتی اجتماعی دوران زیست کاراکترها و علل و عوامل تغییر و تحولات جایگاه خانواده را از منظر کلامی منعکس میکند به شیوه و سبک متفاوتی از گفتوگو نویسی دست یافته که حالا به امضای او در فیلمنامههایش بدل شده. او موفق میشود تا حد زیادی فضای شنیداری فیلم را با ارجاعات فرامتنی و شوخی سازی و یا کنایه، تلطیف کند. برادران لیلا با اینکه فیلم صریح و تندیست و برخلاف دو فیلم قبلی دستخوش ممیزی در پایان بندی نشده اما حتی تلخی پایان بندیاش را تحمیل نمیکند بلکه ذات سرنوشت این آدمها و چنین خانوادهای را بدون رتوش به نمایش میگذارد. فیلم به جنبههای استعاری و نماد پرداز نیز کم راه نمیدهد و از مناظر مختلف تاویل پذیر است که باز دایرهی این تفسیرها نه از بیرون که از درون اثر میجوشد، همچنان در بطن فیلم باقی میماند و راه خودش را در رهیافتهای مخاطب به ویژه ببیندهی نمادگرا باز میکند.
در اهمیت و انسجام گروه بازیگران این فیلم از حیث یکدستی و ترکیب بندی همین بس که برادران لیلا جز با پورصمیمی، محمدزاده، علیدوستی، اصلانی، معادی و… غیرقابل تصور است. بازیهایی رئالیستی و بدون ذرهای اغراق و نمایش که نیاز اساسی چنین فیلمیست و هدایتشان قطعا سختترین قسمت انجام آن بوده است. نگاه پورصمیمی و پسراناش بعداز خلع جایگاه بزرگ فامیل در مراسم عروسی، یکی از هماهنگترین بازیهای جمعی دستکم یک دههی اخیر سینمای ایران است. دوربین کارکردی هومن بهمنش آنقدر در خدمت کار است که در خیلی اوقات دیده نمیشود و به چشم نمیآید؛ انگار صرفا شاهد یک گزارش بودهایم؛ گزارش یک فروپاشی، فروپاشی رویاها و آرزوها. پایان فیلم اگرچه تلخ است اما خالی از امید هم نیست؛ امیدی نه واهی که شاید نزدیک نیست اما فیلمساز آن را در ورود و حضور نسلهای پسین میجوید و نوید میدهد.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- چرا «علت مرگ: نامعلوم» از اکران بازداشته شده بود؟/ پرسشهای بیپاسخ
- یادداشت محمد حقیقت در مجله «پزیتیف»/ ایران، بهسوی سینمای اورژانسی
- دانشمند بازیگری/ درباره سعید پورصمیمی به بهانه زادروز ۸۰ سالگیاش
- سیر روز در شب/ نگاهی به فیلم «شب، داخلی، دیوار»
- صبحانه لذیذ/ نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافهها»
- زنگ تفریح یک فیلمساز چیرهدست/ نگاهی به فیلم «ویلای ساحلی»
- ارکستر باشکوه/ نگاهی به نمایش «انسان، اسب: پنجاه، پنجاه»
- مهرجویی، روشنفکر محبوب
- ۱۰ فیلم مشکلدار سینما چه زمانی اکران میشوند؟
- واکنش فراگیر رسانههای فرانسه به حکم صادر شده برای سعید روستایی
- مرد خوب مصائب/ در یادبود احمدرضا احمدی
- سید جمال ساداتیان: شاید مجبور شوم فیلم کمدی بسازم/ ایدهآل پلتفرمها «نیسان آبی» است
- گفتگوی اختصاصی سینماسینما با حبیب اسماعیلی/ صداوسیما و شهرداری قدمی برای توسعهی سینما برنمیدارند
- حذف یا اصلاح؟/ نگاهی به فیلم «برادران لیلا»
- این فیلم واقعا شما را ترسانده است!/ نگاهی به فیلم «برادران لیلا»
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- اختصاصی سینماسینما؛ نسخه مرمت شدهی «باشو غریبه کوچک» در جشنواره ونیز
- پرتره فساد و جنون
- پیتر جکسون و سه فیلمنامه جدید؛ خالق «ارباب حلقهها» بازنشسته نشده است
- نگاهی هرمنوتیکی به «پیرپسر»/ از «درخت گلابی» تا چاقوی خونآلود: تراژدی چهل سالهها
- نمایش «جدایی نادر از سیمین» در ایتالیا
- نگاهی به فیلم «سوگلی»/ جدال قدرت
- از «یک تصادف ساده» تا «هفت روز»/ برنامه اکران فیلمهای ایرانی در شش ماه دوم سال ۲۰۲۵ در فرانسه
- «چشمهایش» کلید خورد
- «گلن گری گلن راس» برای بار سوم روی صحنه میرود
- توضیحی از محمد حقیقت؛ هیچ بیانیهای امضا نکردهام
- جشنواره ایتالیایی به دو فیلم ایرانی جایزه داد
- گزارشی از گیشه جهانی سینما؛ «دنیای ژوراسیک: تولد دوباره» ۱۴۷ میلیون دلار فروخت
- لوگان مارشال-گرین به «اودیسه» پیوست/ کاسمو جارویس از فیلم نولان جدا شد
- نگاهی به سریال«بازی مرکب»؛ تراژدی انسانها تحت سیستمهای بیرحم
- با تجلیل از استلان اسکارشگورد؛ جشنواره فیلم مونیخ ۲۰۲۵ برگزیدگانش را شناخت
- تازهها از جشنواره ونیز ۲۰۲۵/ پروژههای دو سینماگر ایرانی پذیرفته شد
- هایده صفییاری برگزیده جشنواره ترابیکا شد
- نمایش فیلم سینماگر ایرانی در ادینبورگ/ جشنواره بلغارستانی به «زیر سایه بلوط» جایزه داد
- نوجوانان و جوانان اوتیسم در نمایش «سجاد افشاریان»
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ محمد حمیدیمقدم دبیر جشنواره نوزدهم «سینماحقیقت» شد
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ مجوز ساخت چهار فیلم غیر سینمایی و سه فیلم سینمایی صادر شد
- جشنواره دانانگ به «بازی را بکش» جایزه داد
- نسخهای ناتمام از «فورد در برابر فراری»؛ چرا همکاری برد پیت و تام کروز منتفی شد؟
- آیا دنزل واشینگتن بازمیگردد؟/ دنباله «جزر و مد سرخ» ساخته میشود
- به بهانهی اکران «تنگه» در سینمای ایران/ اثری سرگرمکننده و سطحی
- «بالرین»؛ جهانی سراسر خشونت
- مهدی نادری در اینستاگرامش خبر داد؛ پیگیری سرقت یک فیلمنامه/ چگونه «دندان گرگ» به «پوست شیر» تبدیل شد
- فیلم افتتاحیه جشنواره ونیز مشخص شد
- بازیگران سریال «از یاد رفته» معرفی شدند
- «تابستانی که برف آمد» به اسپانیا میرود