سینماسینما، فرزانه متین

اگر قرار باشد سریالی پیدا کنیم برای این که چطور می‌شود نام پر‌طمطراق را روی اثر‌ی کم مایه گذاشت، «متل جهنمی» دقیقا همین مثال است. سریالی که از ژوئن ۲۰۲۵ در ژانر درام و ترسناک، تولید کانادا پخش شد و از همان پایلوت یا قسمت اول، بیشتر از آن‌که قصه بگوید، حوصله‌کُشی کرد. فیلمنامه‌اش چیزی شبیه یک دفتر مشق پر از خط‌خوردگی است که نه سر دارد نه ته. شخصیت‌ها آنقدر بی‌جان هستند که گویی از دلِ یک تبلیغ تلویزیونی بیرون آمده‌اند. سریال درصدد آنست که ترس و تعلیق ایجاد کند، اما نتیجه‌اش بیشتر شبیه یک شوخی ناخواسته می‌شود. «متل جهنمی» نه به اندازه نامش ترسناک است و نه به اندازه تبلیغاتش جذاب. بیشتر از آن که یک تجربه تازه در سریال‌سازی باشد، شبیه تلاشی ناکام است که با سر و صدای زیاد آغاز شد و احتمالاً با فراموشی سریع مخاطبان به پایان خواهد رسید.
تنها نکته‌ی مثبت این سریال هشت اپیزودی، نقد تند و‌ زیرکانه‌ای نسبت به وسواس مدرن جامعه با شهرت و اینفلوئنسر‌ها‌یی است که از وحشت و خون به عنوان سرگرمی لذت می‌برند و مرزهای اخلاقی را جابه‌جا می‌کنند تا جایی که آنقدر افسار‌گسیخته می‌شوند که از حمام‌خون و قتل‌های فجیع به عنوان اثر هنری فیلمبرداری می‌کنند تا برای فالوورها‌یشان، تولید محتوا کنند. سریال «متل جهنمی» نه سرگرم‌‌کننده است نه هنری و جهنمی‌ترین بخش این سریال همان تجربه‌ی تماشا‌ی آن است.