سینماسینما، علیرضا تابش

داستان درخت تنومند سینمای ایران، بسیار بلندتر از عمر مدیریت مدیران و سیاستگذاران حوزه‏‌ی فرهنگ است، در هر دوره و زمانی، گروهی و جمعی، به حراست از این درخت می‌‏پردازند و تلاش می‌‏کنند با آبیاری و هرس این درخت تنومند، آن را به شکل زیباتری بیارایند و مسیر رشدش را هموار کنند؛ اما همه‏ می‏‌دانیم که ریشه‌‏های گسترده این درخت تنومند، با بطن فرهنگ ایران زمین نسبت دارد و از میراث فرهنگی ایرانی و اسلامی با قدمتی چندهزار ساله تغذیه می‌‏کند؛ چنین نهاد ریشه‌‏داری، هم پیش از عمر مدیریتی مدیران زیست و بقا داشته و هم پس از ادوار مدیریتی مختلف، به رشد و بالندگی خود ادامه خواهد داد. تقویت ارتباط میان مخاطب و سینما، حضور نسل جوان پویا و خلاق‏ در جامعه‏‌ی سینماگران، و بسط و ترویج فناوری‌های نوین و اندیشه‌‏های نو، آینده‌‏ای درخشان برای سینمای ایران رقم خواهد زد.
تحول در سینمای ایران می‌تواند نقطه عزیمت خوبی برای تحول در ساختار حکمرانی فرهنگی در کشور باشد. صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پایه‌های اصلی این ساختار نیازمند تحول هستند.
شاید کم و بیش به برخی از برون‌دادهای سینما نقد منصفانه وارد باشد که هست، اما در دهه پیش رو، نباید به کلیت سینمای ایران حمله شود. اتفاقی که شوربختاته شاهد آن بوده و هستیم و در برخی سطوح نگرش مثبتی نسبت به سینما و کارکردهایش وجود ندارد، این در حالی است که مسائل بنیادین سینما مستلزم همدلی، تکاپو و گره‌گشایی است. سینمای ایران شدیداً نیاز به یک اتاق وضعیت دارد. بدین معنا که جایی در ساختار سازمان سینمایی و حتی خانه سینما باید دائماً رصد و پایش دقیقی از متغیرها و شاخص‌های مربوط به سینمای ایران و جهان داشته باشد. در حال حاضر چنین اتاق وضعیتی وجود ندارد.
مسائل سینمای ایران را باید از یک منظر آینده‌نگرانه تحلیل و فهم کرد. ماندن در مسائل گذشته سینمای ایران، نمی‌تواند افق‌گشای سینمای نوین ایران باشد. باید با نگاه واقع گرا و آینده نگر، چالش‌ها و پیشنهادهای پیش روی سینمای ایران تحلیل و ترسیم شود.
از دیگر سو در قرن نو و با درک واقعیت‌های جهان امروز، تحول در حکمرانی فرهنگی یکی از ضرورت های پیش روی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر دستگاه‌های فرهنگی و رسانه‌ای کشور است. یکی از این رسانه‌های مهم سینما است، سینمای امروز ایران، با همه مسائل و مصائبش، تفاوت بسیار زیادی در همه ابعاد و شاخصه‌ها، با سینمای پیش از انقلاب دارد. بنابراین از منظر منافع ملی، این دستاورد باید حفظ و تقویت شود. تحول در سینمای ایران مستلزم تحول در ساختار حکمرانی فرهنگی در کشور است.
آیا این تحول در پیش خواهد بود؟

منبع: روزنامه هم‌میهن