سینماسینما، ذبیح‌الله رحمانی 

فیلم سینمایی «قدغن» به کارگردانی مجید مافی و به تهیه‌کنندگی حسین فرح‌بخش جزو فیلم‌های اکران عید نوروز است.
در سینمای ایران، تا حدودی کارگردان محوری، شاکله سینمای بعد از انقلاب را یدک می‌کشد. مثلا سینمای امیر نادری، کیانوش عیاری، مجید مجیدی، اضعر فرهادی، بهرام بیضایی و…
اما در سینمای ایران باید در بخش تهیه‌کنندگی نیز نام یک تهیه‌کننده پر سر و صدا همیشه به زبان آورده شود.
سینمای حسین فرح‌بخش بعد از چهل سال فعالیت بی‌وقفه و مستمر با اکثر سوژه‌های سطحی‌اش و با کارگردانان صاحب نام، معروف و ناشناخته کار کرده است. اما سبک و سیاق فیلم فارسی‌اش را با قوت و قدرت ادامه می‌دهد.
او تلاش فراوانی دارد فیلم‌هایی که تهیه می‌کند، در گیشه موفق باشد. و براساس شنیده‌ها حساب و کتابش هم با دست‌اندرکاران درست است.
اما فیلم‌هایش را با سوژه‌های دم‌دستی و قابل لمس می‌سازد. گاه مشابه‌سازی از فیلم های سینمایی قبل از انقلاب، تکراری و شیوه‌های پرورش و پرداخت اثر بدون پیچیدگی زبان سینما و البته بدون لکنت. ساده تعریف می‌کند.
مخاطب خاص همقدم فیلم‌هایش نیست. اما مخاطب عام‌پسند در صدر خواسته‌هایش هست.
روزگاری فیلم‌های رده‌بندی جیم‌اش، گیشه‌ها را فتح می‌کرد. و چند سالی هست که اوضاع فروش فیلم‌هایی را که تهیه کرده، مناسب نیست، اما همچنان اصرار بر چنین فیلم هایی دارد. ضمنا تا سینما در ایران نفس می‌کشد، امثال آقای فرح‌بخش، همچنان می‌تازند.
آخرین اثر اکران شده‌اش با نام «قدغن» که فیلم «قدغن» علیرضا داودنژاد را در ذهن تداعی می‌کند اما کاملا متفاوت و بی‌ارتباط با هم هستند.
داستان مردی که اشتباهی به زندان می‌افتد و اکثر افراد نزدیکش، به نوعی ضربه خورده‌اند. یکی عشق قدیمی‌اش از او دزدیده، دیگری ارث خونه پدری‌اش را از چنگش درآورده، آن دیگری طعم عشق جدید صوری‌اش را طالب هست. اوضاع نابسامان امروزی گرفتار شده، اما مرام و معرفت شناسی‌اش از داش آکل هدایت و کیمیایی هم فراتر است.
با خوانندگی جواد یساری، ساز و دهل اطرافیان و موتور سواری رضا موتوری و چند داستانک‌ ضعیفه، صیغه و عشق فیلم به اتمام می‌رسد.
دعوا نداریم، این هم نوعی سینماست و مخاطبینش را هم دارد.
فقط جای افسوس فراوان دارد که چطور این فیلم اکران عید تشخیص داده می‌شود، اما فیلمساز صاحب سبک داریوش مهرجویی در نوبت اکران عید، جایی ندارد.