سینماسینما، نغمه خدابخش

«شب طلایی» شاهکار نیست، فیلمی قصه گو، ساده و بی ادعاست. قصه ای که توانایی همراهی مخاطب را تا انتها دارد. خانواده پر جمعیتی کنار هم جمع می‌شوند و یک اتفاق فضای دوست داشتنی خانه مادربزرگ را دستخوش بحران می‌کند. آرام آرام شخصیت‌ها شکل می‌گیرند و رازهایشان فاش می‌شود، تنش به وجود آمده باعث بی اعتمادی افراد خانواده به یکدیگر شده و آنها را رو در روی هم قرار می‌دهد، هر کدام از سمت دیگری مورد سوء ظن قرار گرفته و بحران شکل پیچیده تری به خود می‌گیرد.

نکته قابل توجه فیلم انسجام، یکدستی و پرداخت مناسب و باورپذیر آن است. یوسف حاتمی کیا در فضایی ساده و سر بسته اولین قصه اش را روایت کرده است. با وجود تعدد کاراکترها توانسته آن‌را به خوبی مدیریت کند و مهمترین دغدغه اش جلب رضایت و توجه مخاطب است که بر خلاف فیلم‌های پرادعا و دهان پر کن موفق عمل کرده است.
خانه مادربزرگ همانی است که باید باشد، پر از سوراخ سنبه ها و گنجه و کمد و کلی اشیای باارزش و ناچیز که برای مادربزرگ قابل احترام هستند و با هر جابجایی، تن او می‌لرزد.
نقش آفرینی یکدست و منسجم گروه بازیگران از جمله امتیازات فیلم است. از درخشش مریم سعادت با چهره ای متفاوت و رده سنی‌ای که برای این کاراکتر در نظر گرفته شده، نمی‌توان غافل شد. در کنار او از بازی‌های بازیگران بنام و باتجربه گرفته تا بازیگران  جوانی چون سوگل خلیق و سینا رازانی نمی‌توان چشم پوشی کرد. امیر محمدی با سابقه فعالیت در تئاتر، بازیگر جوانی است که در شب طلایی معرفی شده، او در اولین تجربه حضور در سینما توانایی خود را به نمایش گذاشته و نویدبخش ورود بازیگری خوش آتیه در این عرصه است. نقش آفرینی متفاوت یکتا ناصر و بهناز جعفری جالب توجه است و قطعا یکی از نکاتی که به باورپذیری شخصیت‌ها کمک کرده، طراحی چهره پردازی است.
شب طلایی ملودرامی خانوادگی است با ریتمی مناسب و عناصر و چیدمانی منظم که نیم نگاهی به معضلات اقتصادی و اجتماعی و مسائل جوانان دارد. اشاره به دوران کرونا و استفاده از ماسک توسط کاراکترها وصف حال دورانی عجیب و بحرانی از زندگی امروزی است که در جای خود قابل تأمل است.
با توجه به اینکه شب طلایی نام حاتمی کیای بزرگ را یدک می‌کشد و انتظار می‌رفت رد پایی از او در فیلم باشد، اثری مستقل از حاتمی کیای جوان است.