سینماسینما، مهگان فرهنگ
«مادران موازی» با عنوان و داستانی که پیرامون داستان دو مادر میگذرد، فقط مربوط به مساله مادرانگی و حتی نگاههای ویژه آلمادوار در سینمایش و حتی جهان زنان نیست. این بار او باز هم به اسپانیا میپردازد. اسپانیایی که برایش مادر است و در این فیلم او نگاه انتقادی و دردناکی به بخشی از تاریخ اسپانیا دارد. اسپانیایی که فقط چند دهه است که از دیکتاتوری فاشیست فرانکو فاصله گرفته، اما این درد و سختیها از حافظه تاریخی مردم این کشور پاک نشده و نخواهد شد.
او وقایع دردناک و تاریخی از جنگ داخلی اسپانیا را به زیرکی در فیلمش نشان میدهد، اگر چه شاید کمی با خط اصلی داستان به راحتی پیوند نمیخورد، اما به عنوان دغدغه او که تا به امروز وجود داشته به وضوح و روشن بیان میشود. چرا که بحث کشتارها و گورهای دسته جمعی دوران فرانکو هنوز برای بسیاری از خانوادهها تمام نشده است. اگرچه ترس از بیان آن نیز وجود دارد. چیزی که برای جانیس هم در فیلم ناتمام مانده است. اشاره به بحثهای ژنتیکی، نسب، میراث گذشتگان، حافظه تاریخی وحتی فمینیسمی که در برخی از آثار او دیده میشود. بحث ژن، نوعی ورود به گذشته است که در فیلم به آن اشارات خوبی میشود. فیلم روایتی از مادر شدن دو زن بدون همسر را دارد که باز به طور اتفاقی و همزمان در بیمارستان باید روزهای آخر را با هم بگذرانند. زنانی که هر دو میدانند فرزندانشان را باید تنها بزرگ کنند.
آلمودوار باز با همان شخصیتهای آشنای آثار قبلیاش از جمله پنهلوپه کروز در نقش جانیس و همچنین حضور روسی د پالما ستاره سینمای اسپانیا و یکی دیگر از بازیگران ثابت آلمودوا در نقش النا، فیلمی با رنگ و بویی زنانهتر میسازد. جهان زنانه، مادرانه، دخترانه و روابط بسیار خاصی که در جهان زنان میتواند رخ دهد در این فیلم دیده میشود. حتی شغل النا، که به دنیای زنان تاکید بیشتری دارد.
حضور آیتانا سانچز خیخون که متولد ایتالیاست و در این فیلم در نقش یک هنرپیشه پرمشغله و در نقش مادر آنا بسیار مناسب است و همچنین آنا که نقش آن را ملینا اسمیت جوان بازی میکند.
ژانوس در اساطیر، خدای آغاز و پایانهاست، خدایی که به گذشته و آینده نگاه دارد. در این فیلم نام پنهلوپه کروز جانیس است و اشارهای به این مفهوم دارد. زنی که عکاس و سرزنده است. به گذشته و تاریخی که نباید برایش سکوت کند نگاه میکند و با آرتور که نقش آن را ایسراییل الجاده بازی میکند، برای هدفی که دارند و پرداختن به گورهای دسته جمعی زمان فرانکو است، تلاش میکند. ضمن اینکه در بحث مادر شدن و حتی مادری کردن و داشتن رابطه با انا دلش میخواهد به آینده بنگرد. او در فیلم هم توان بازی در نقش زنی شکننده را دارد و هم زنی محکم و قوی، زنی که به آنا کمک میکند تا بتواند روزهای آخربارداریاش را بگذراند و حتی پس از دیدار تازه او را به خانهاش میبرد و سعی میکند ظرافتهای زنانگی را به او بیاموزد. اگرچه در ادامه، رابطه هر دو تغییر میکند.
پنه لوپه در این فیلم نقشآفرینی شگفتانگیزی دارد و جوایز ارزنده بسیاری را نیز به دلیل بازیگریاش در این فیلم دریافت کرد.
این فیلم آلمودوار نیز جدا از فیلمهای دیگرش بیتاثیر از ترکیببندیهای تصویری زیبا و آشنا که رنگهای تند و متضاد مانند تابلوهای نقاشیهای و همنشینیهای رنگها در فضاسازی نیست. استفاده از رنگهای پر طراوات، هم در فیلمبرداری و هم در طراحی صحنه، به جلوههای بصری آن افزوده است. او در فیلمهایش به راحتی از کنار جذابیتهای بصری (رنگ و نور) رد نمیشود.
مهمتر از هر چیزحضور مادرید به عنوان شهری با هویت، در فیلم او روشن است. هویت مادرید همیشه برای او دارای اهیمت است. با همه اینها فیلم «مادران موازی» را میتوان به جرات یکی از فیلمهای سیاسی آلمودوار به حساب آورد. او بارها به این مطالب که خیلی از خانوادهها خبری از اجساد خودشان در زمان فرانکو ندارند، اشاره دارد. او در جایی حتی اشاره میکند که اگر حزب سوسیال نتواند به قولی که برای دو روز یادبود برای گرامیداشت قربانیان و تبعید شدگان بپردازد و حزب vox بر سر کار آید، همه این اتفاقها میتواند رنگ و بویی دیگر بگیرد و مطرح نشود و این نگران کننده بوده و هست. اینکه آیا آلمودوار فکر میکند که لایحه حافظه دموکراتیک خیلی دیر ارائه شده است؟ دربارهاش میگوید: مطمئن نیستم که خیلی دیر شده باشد، اما دیر از هرگز بهتر است. او در فیلمش و با پایانی عجیب که دربردارنده اجساد خوابیده در گور و تصویری که از زندهها به صورت خوابیده در گور میدهد، به این بخش تلخ از دوران دیکتاتوری فرانکو اشاره دارد. او به هر حال تلاش خود را برای نشان دادن این واقعیت تلخ تاریخی انجام داده است. در نهایت فیلم او فیلمی خوش پرداخت است.
زان بروکس درباره این فیلم در یک سپتامبر ۲۰۲۱ در گاردین مینویسد: شایسته نیست هیچکس پدرو آلمودوار را به خاطر جاهطلبیهایش در این فیلم سرزنش کند. اگرچه «مادران موازی» دارای ریزبینیها و انسجام «درد و افتخار» نیست اما ویژگیهای سینمایی او را دارد و مشکلات فیلم با فضای فیلم برطرف میشود. چرا که پرداخت خوبی در آن دیده میشود.
او نگاه اجتماعی و انتقادی تند سیاسیاش را در دل یک روایت ساده، عاشقانه و مادرانه همراه با زایش و تولد مطرح میکند. چیزهایی که از گذشته باید باز متولد شود.
منبع:
-www.theguardian.com/film/2021/sep/01/parallel-mothers-review-pedro-almodovar-penelope-cruz-venice-film-festival
-www.theguardian.com/film/2022/jan/22/pedro-almodovar-on-spains-tragic-past-you-cant-ask-people-to-forget
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «اتاق همسایه» ساخته میشود؛ جولین مور و تیلدا سوئینتن بازیگران فیلم جدید آلمادوار
- تیم برتون از جشنواره لومیر جایزه گرفت/ عشق به هیولاها و آفرینش
- ایتن هاک و پدرو پاسکال مقابل دوربین آلمادوار/ یک وسترن نیمساعته
- معرفی برندگان پلاتینو/ خاویر باردم و پنهلوپه کروز جایزه گرفتند
- پدرو آلمادوار؛ کارگردانی که فیلم ساختن در او یک نیاز فیزیولوژیکی بود
- روایت پدرو آلمودوار از «رنج و شکوه» / قصهگویی پرشور با ذهن خسته از جهان
- برگزیدگان جشنواره ونیز معرفی شدند/ شیر طلایی به «حادثه» رسید
- مردی که بازیگری برایش یک حرفه نبود، شیوه زندگی بود
- نگاهی به چهار فیلم جشنواره ونیز؛ کمپیون، آلمادوار، نشاط و جیلنهال / گزارش محمد حقیقت از جشنواره ونیز
- معرفی ۱۲ فیلم مهم جشنواره ونیز ۲۰۲۱
- معرفی فیلمهای جشنواره ونیز ۲۰۲۱
- افتتاح جشنواره ونیز با فیلمی از پدرو آلمادوار
- خروج بعد از سالها تاریکی
- برشهای کوتاه/ تریلر فیلم کوتاه صدای انسان
- سینماسینما/ برترین فیلمهای سال ۲۰۲۰ به انتخاب پدرو آلمادوار
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود