سینماسینما، روح‌الله هاشمی
باز لورمن بعد از آخرین ساخته‌اش گتسبی بزرگ، ۹ سال صبر کرد تا با فیلم الویس در ژانر بیوگرافی به پرده‌ی سینما برگردد. لورمن همچون دیگر آثارش بویژه مولن روژ (۲۰۰۱) در فضایی موزیکال و پر زرق و برق داستان زندگی الویس پریسلی یکی از نوابغ موسیقی راک را روایت می‌کند. اگرچه زمان نسبتا طولانی و نزدیک به ۱۶۰ دقیقه‌ای فیلم ممکن است برای تماشاگر کم تحمل امروزی ملال‌آور باشد اما ریتم و ضرباهنگ بالای فیلم بویژه در یک ساعت اولیه شما را دعوت به تماشای دقایق هیجان انگیز و سفر به دنیای موسیقی راک در دهه‌ی شصت می‌کند.
روایت زندگی اسطوره و ستاره‌ی معاصری که هنوز طرفداران خود را دارد و هنوز ممکن است نزدیکان و همکارانش زنده باشند به دلیل وجود شواهد و اتفاقات متعدد سخت و دشوار است و سازندگان را به دلایل حقوقی و هنری دچار چالشی سخت می‌کند. شاید همین عامل باعث شده تا در روزهای ابتدایی اکران عمومی نقدهای زیادی علیه و یا در ستایش فیلم منتشر شود. یکی از نقدهای جدی به این فیلم شخصیت اصلی داستان با بازی آستین باتلر است، شخصیتی که تلاش دارد با خلق مکث و درنگ‌های آگاهانه و ارائه‌ی وقاری خاص در اجرای نقش، تصویری واقعی و باور پذیر از پریسلی فقید نمایش دهد اما این ارتباط دچار اوج و فرود زیادی است و شاید بازخورد تماشاگران با انتظارات سازندگان فیلم یکسان نباشد.
یکی از ویژگی‌های منحصر بفرد فیلم حضور آزادانه و بی وقفه‌ی دوربین در سرتاسر زمان نمایش فیلم است. دوربین مدام حرکت دارد و از جنب و جوش نمی‌ایستد، البته این تکنیک خاص فیلم‌های لورمن است که در آثار قبلی‌اش هم دیده می‌شود، اما همین تکنیک ما را بیشتر به حالات درونی و پیچیدگی شخصت الویس نزدیک می‌کند.
چهره‌پردازی و طراحی لباس و صحنه فیلم و ترکیب یکدست آن یکی دیگر عواملی است که شما را به دل زندگی و جامعه‌ی آمریکای دهه‌ی شصت پرتاب می‌کند.
الویس در همان دقایق ابتدایی و شروع سریعش تکلیفش را با شما مشخص می‌کند، فیلم قرار است روایتی پر اغراق، ناقص و حتی نادرست و غیرمنصفانه از نگاه کلنل تام پارکر (تام هنکس) دوست و مدیر برنامه‌های مرموز الویس پریسلی باشد. شاید باز لورمن با این شیوه و ترفند تلاش دارد تا از حملات و نقدهای تندی که معمولا از طرف خانواده و طرفداران دو آتیشه‌ی قهرمان داستان روانه‌ی فیلم می‌شود مصون بماند و بیشتر بار روایت و داستان‌گویی را بر دوش کلنل بگذارد.
جاشوا راثکوپف منتقد سینما در مورد فیلم الویس می‌گوید: فیلم الویس اگر تمام جزئیات و حقایق زندگی این خواننده را به نمایش درنیاورد اما به مواردی ارزشمندتر دست پیدا می‌کند و با استفاده از آن صمیمیتی شوکه کننده برای مخاطب پدید می‌آورد.
الویس از آن دست فیلم‌های پر زرق و برقی است که دیدن یکبار آن خالی از لطف نیست.