پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، فرهاد خالدی نیک

«آتابای» ساخته نیکی کریمی، فیلمی است با حال و هوایی شاعرانه که قصه به ظاهر ساده ولی پر احساسش در دل مناظر بدیع و زیبای اطراف شهرستان خوی روایت می‌شود. هادی حجازی فر به عنوان یکی از فیلمنامه‌نویسان و بازیگر اثر، هوشیارانه فضای حاکم بر فیلم را از محیط‌های تکراری شهری خارج ساخته و با انتخاب فرهنگ و البته زبان ترکی، اصالت بیشتری را به فیلم تزریق می‌کند. فیلم اگرچه با ریتمی کند و کش‌دار شروع می‌شود و موتور قصه‌اش به اصطلاح دیر راه می‌افتد، با این حال فیلمنامه‌نویسان (نیکی کریمی و هادی حجازی‌فر) در خلال فصل‌های ابتدایی فیلم، فرصت را برای معرفی و شکل‌گیری تدریجی شخصیت کاظم یا آتابای (با بازی درخشان هادی حجازی‌فر) غنیمت می‌شمارد. شخصیتی که در زندگی اصول و عقاید خاص خود را دارد و آن قدر در دیگران صاحب نفوذ هست که زندگی ایشان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان نمونه نگاه کنید به رابطه میان او و خواهر زاده‌اش که به نوعی ارتباط میان مرشد و مرید را تداعی می‌کند. مریدی که البته گاهی بدقلقی می‌کند و موجبات کج خلقی و عصبانیت مرشدش را فراهم می‌کند. 

از درخشان‌ترین سکانس‌های فیلم، سکانس‌های مربوط به خلوت گزینی و درد دل کردن کاظم و دوستش یحیی (جواد عزتی) است. در خلال گفت و گوهای رد و بدل شده در یکی از همین خلوت گزینی‌هاست که یکی از نقاط عطف فیلم رقم می‌خورد. نقطه عطفی که تحولی شگرف و تاثیری عظیم در نوع نگاه کاظم به اتفاقات پیرامون و آدم‌های اطرافش ایجاد می‌کند. از این نقطه به بعد است که گویی کاظم از اسارت خودخواسته و خودساخته‌اش رها می‌شود و حتی اجازه می‌دهد خواهر زاده‌اش نیز نوعی جدید از آزادی و آرامش را تجربه کند. درست در همین لحظات است که سر و کله عشق سیما (سحر دولتشاهی) هم پیدا می‌شود تا کاظم عبوس و سخت گیر به یکباره به شخصیتی متین و منطقی بدل شود. شخصیتی که سعی می‌کند به وسیله این عشق به زندگی برگردد و معشوق را نیز علیرغم تمامی کاستی‌هایش به زندگی امیدوار کند. فیلم هر چه در معرفی شخصیت کاظم و آن چه بر او رفته است، آرامش و طمانینه به خرج می‌دهد، در خلق و کشف این عشق دیرهنگام، عجول است و پر شتاب. این چنین است که این عشق کذایی آنچنان که باید و از چنین فیلمی انتظار می‌رود، در نمی‌آید و هیچ عجیب نیست که به سر انجامی درخور هم نرسد.

با این وجود نمی‌توان از «آتابای» گفت و علاوه بر بازی‌های خوب و قابل تامل آن، به موسیقی شنیدنی حسین علیزاده اشاره نکرد. موسیقی مناسبی که در پاره‌ای لحظات به مدد تصاویر فیلم و نقش آفرینی بازیگران آن آمده تا «آتابای» را به عنوان شاخص‌ترین فیلم کارنامه سازنده‌اش مطرح کند.

منبع: ماهنامه هنروتجربه