سینماسینما، محمد‌تقی‌زاده
نخستین فیلم امید شمس در جایگاه کارگردان فیلم بلند، ملودرامی است اجتماعی با نام ملاقات خصوصی که با معرفی یک زوج جدید در سینمای ایران یعنی هوتن شکیبا و پریناز ایزدیار در چهارمین روز چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.
ملاقات خصوصی فیلم کاملی نیست و در لحظات زیادی از فیلمنامه و اجرا، ناپختگی و خام‌دستی فیلمساز به خوبی به چشم می‌آید اما فیلم لحظات تاثیرگذاری نیز دارد که می‌تواند برای مخاطب همراه‌کننده باشد.
فیلم هرچه جلوتر می‌رود بیشتر جان می‌گیرد و سرنوشت داستان عاشقانه فیلم که در لحظاتی بوی خیانت و منفعت طلبی به خود گرفته، مشخص می‌شود به طوری‌که یک سوم پایانی فیلم که در بسیاری از آثار سینمای ایران به سرهم‌بندی قصه می‌گذرد در ملاقات خصوصی به فرصتی تاثیرگذار و به یادماندنی برای تماشاگر تبدیل می‌شود تا مشخص شود فینال فیلم تا چه اندازه در رضایت یا عدم‌رضایت تماشاگران موثر خواهد بود.
زوج شکیبا و ایزدیار نیز یکی از کنجکاوی‌برانگیزترین انتخاب‌های فیلم بوده که هر دو بازیگر توانستند به خوبی نقش‌های خود را ایفا کنند. ایزدیار بازیگر خوبی است و در ملاقات خصوصی نیز نقش‌آفرینی خوبی داشت اما هوتن شکیبا با توجه به پیچیدگی‌های نقش‌اش وظیفه سخت‌تری را برعهده داشت چرا که از یک سو چهره‌ای محجوب و تحصیلکرده دارد و از سویی به دلیل همکاری با مافیای زندان، مدام این شبهه را در ذهن تماشاگر ایجاد می‌کند که نیت اصلی او از نزدیک شدن به پروانه در زندان چیست و آیا می‌خواد مانند بقیه زندانی‌ها که با اهداف مشخص در زندان ازدواج می‌کنند عمل کند یا خیر؟
ایده حمل مواد به زندان و مشکلات زندانیان در ایران نیز با وجود اینکه ایده تازه و بکری نبوده اما در طول داستان به خوبی به آن اشاره شده و وجهه اجتماعی فیلم را تاحد زیادی تقویت کرده است.
ملاقات خصوصی یکی ملودرام اجتماعی بی ادعا است که هرچی می‌گذرد بهتر می‌شود و با وجود هنرپیشه‌های محبوب و گونه ملودرام و اجتماعی بودن آن می‌تواند در برخورد با مخاطب عام نیز تاحد زیادی موفق شود.