سینماسینما، تینا جلالی – کاوه صباغ زاده اولین فیلم بلند سینمایی خود را به شیوه داستان گو و در فضایی سرگرم کننده برای مخاطب تعریف می کند؛ با نگاه اول به پوستروتیزرهای فیلم «ایتالیا ایتالیا» شاید تمایل جدی تماشای این فیلم برایمان بوجود نیاید چراکه مواد تبلیغاتی این فیلم فاقد هرگونه جاذبه های فریبنده بصری فیلم های مرسوم سینماست؛اما سوای از اینکه این فیلم به دلایل گوناگون دیدنی است ؛تماشای آن را به مخاطب عام هم باید توصیه کرد.
در زمانه ای به سر می بریم که خطر جدی «به روزمرگی دچار شدن» همه ما را تهدید می کند و بدون تعارف خیلی از ما دچار این معضل هستیم ؛اینکه هر روز صبح با باز کردن چشم در این عصر پرتلاطم ماشینی همان فعالیت های هر روز را پی گیری کنیم وکوچکترین وقت آزاد برای خود و خانواده مان نداشته باشیم وبه نیازهای روحی خود توجه نکنیم از نکات مهمیست که در این فیلم گنجانده شده ؛«ایتالیا ایتالیا» نه تنها برای زوج ها بلکه برای همه ما افراد جامعه هشدار جدی می تواند باشد که از منفعل بودن بپرهیزیم.
از سوی دیگر این فیلم زوایا و ابعاد خصوصی زندگی یک زوج جوان و مشکلات آنها را به خوبی ترسیم می کند؛این مسئله دیگر امروز بر همه ما مسجل است که تنها تشکیل زندگی مشترک و زیر یک سقف رفتن تضمینی بر بقاء آن زندگی مشترک نیست،چراکه پیکره یک زندگی نیازمند رسیدگی وتوجه مداوم است.نکته بسیار مهمی که از دید دخترها و پسرهای جوان پنهان مانده وباعث افزایش آمار طلاق هر روز و هر ساعت می شود.ایتالیا ایتالیا دست و پا زدن مرد و زن برای احیای زندگی مشترکشان را به خوبی به تصویر می کشد وجالب اینکه این تلاش آنها پایان فیلم نتیجه هم می دهد برعکس تصور برخی تماشاگران پایان فیلم نه کشتاری اتفاق می افتد و نه ضرب و شتمی صورت می گیرد؛ چون به اعتقاد کارگردان دلیلی هم برای آن وجود ندارد.کافی است کمی بیشتر خارج از کلیشه های مرسوم به ذهنمان اجازه تخیل پردازی دهیم.
واقعیتش این است وقتی به موضوع فیلم ایتالیا ایتالیا فکر می کنیم حقیقتا با داستان تلخی مواجه می شویم؛ اما این داستان تلخ درون ما نفوذ نمی کند و ذهن را آزار نمی دهد بلکه به جای اینکه شخصیت ها پایشان را روی گلوی مخاطب بگذارند راهکار ارائه می دهند و کارگردان به دنبال ترسیم فضای تلخ نیست و خب چه چیزی بهتر از اینکه یک موضوع خانوادگی در فیلم مورد آسیب شناسی قرار بگیرد.
پیام های مهم اخلاقی فیلم را اگر کنار بگذاریم باز هم در مورد اولین فیلم کاوه صباغ زاده می توان حرف زد. فضای شاد و سرگرم کننده پر از انرژی مثبتی که این فیلم از خود ساطع می کند بحث دیگری است.
کارگردان تمام تلاش خود را برای ساخت یک اثر تجربی به خرج داده تا متفاوت ازدیگر ساخته های سینما باشد اگرچه فیلم نامه نواقصی آشکار در شخصیت پردازی دارد و با کنار هم قرار دادن تصاویر و آهنگ ها به صورت کلیپ سعی می کند حفره های موجود در فیلم نامه را پر کند اما بی شک ایتالیا ایتالیا نشان از استعداد و هوش یک کارگردان جوان و خوش ذوق دارد.
به کارگیری انواع و اقسام رنگ ها برای طراحی دکور ولباس، حتی استفاده از صحنه های آشپزی، خلق صحنه های فانتزی مفرح با بازی ملموس بازیگران به دیدنی ترشدن این فیلم کمک کرده.سارا بهرامی به شدت در نقش یک دستیار کارگردان مستبد اما مهربان خوش درخشیده؛ حامد کمیلی که سالهای گذشته بازیهای به شدت تکراری از او شاهد بودیم با جود اینکه در فیلم« ایتالیا ایتالیا» هم همان روند بازی را دنبال می کند اما مخاطب شخصیت نادر را می پذیرد و نویسنده داستان را دوست دارد. سکانس هایی که نادر مجوز چاپ کتابش را می گیرد و در خیابان شروع به خواندن شعر می کند در نوع خودش جذاب و دیدنی است.
مهمترین و اصلی ترین نکته ایتالیا ایتالیا اینکه این فیلم با مخاطب خود ارتباط خوبی برقرار می کند؛ بیننده با لحظه لحظه آن همراه می شود و احساس خستگی طول دیدن فیلم نمی کند . درفصل هایی که داستان به مشکلات زوج جوان می پردازد به محض اینکه روحیه مخاطب با حزن و غم و ناراحتی همراه می شود کاوه صباغ زاده با کنار هم قرار دادن تصاویر مربوط به کلیپ رویاهای نادر حا ل مخاطب خود را دوباره خوب می کند.حتی موضوع تکرای و حال به هم زن «خیانت» در این فیلم درست گنجانده شده و مثل اکثر فیلم های رایج سینما گل درشت بیان نمی شود.
خلاصه اینکه فیلم ایتالیا ایتالیا را می شود بارها و بارها تماشا کرد و در حفظ رابطه دوستانه خوب چه در زندگی مشترک و چه رابطه معمول در جامعه استفاده کرد. در میان هجوم فیلم های ملودرام با مضامین اجتماعی با داستان به شدت تکراری فیلم کاوه صباغ زاده به راستی تنفس در فضای باز است.