سینماسینما، رضا دانش پژوه
سینما شهر قصه، عنوان فیلمی از علی اکبر حیدری و کیوان علی محمدی با موضوع سینماست. فیلمی که تلاش می کند، طرح دوستی با سینما را ویرایش کند. این ویرایش هم با مرور سینمای گذشته و خاطره بازی از سر گرفته می شود. فارغ از داستان فیلم، اینکه فیلم حامل چه مفاهیمی و مناسباتی ست، در این نوشته بیشتر اهمیت دارد.
سینما شهر قصه در اولین حرکت خود موفق می شود بعد از سالها تصویر بهروز وثوفی و فردین را بر روی پرده، هر چند آرشیوی، نمایش دهد. بعد از چهل سال که از انقلاب می گذرد، هنوز این تاکید وجود دارد که هیچ کدام از بازیگران سینمای قبل، خطری برای کشور نداشته اند و برعکس این تفکرات به شدت رادیکال، محسن مخملباف و رفیع پیتز بودند که اتفاقا مورد حمایت حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی بودند و نهایت آنها بعد از یک دوره درخشان فیلمسازی، نتیجه کارشان ساخت فیلمهای شعاری و بازی در فیلم ضد ایرانی آرگو شد.
شخصیت عطار فیلم، که نماد افراطیون مخالف سینماست به اندازه کافی رقت بار بودن تفکراتش در فهم سینما، مخاطب را مجبور به یادآوری دهه شصت و حواشی فراوان سینما در این خصوص میکند.
اینکه سینما در چه مقر اجتماعی و فرهنگی قرار دارد، برای تمامی حکومت های دنیا مهم است. چرا که سینما به همان اندازه که مورد کملطفی قرار بگیرد ، می تواند خطرناک باشد. خطرناک، از این بابت که اگر میدان برای تولید خالی باشد، قطعا مصرف کنندگان به تولیداتی روی میآورند که مصرف کننده را می شناسند.
درکشورهای صاحب صنعت سینما، اگر چرخه مالی سینما را بررسی کنیم به مجموعه های بزرگتر اقتصادی می رسیم که حیاتشان زنجیر وار به هم وصل است. این اتصال برای افزایش شانس حیات اقتصادی، منجر به تولید شرکت های مختلفی، در حفظ حقوق مادی تولیدکنندگان فیلم، میشوند که هر کدام به نحوی متصل به ساز و کار های اقتصادی عظیم تری هستند و نهایتا اجماع آنها، در گستره بزرگتری جریان سینمای صنعتی را بوجود می آورند.
اینگونه نیست که مناسبات سینمایی در خارج از عرف سیاسی کشور حرکت کند و مناسبات سیاسی بدون در نظر گرفتن حضور سینما ، قوانین و دستورالعمل هایشان را اجرایی کنند.
در فیلم سینما شهر قصه، یادآوری صحنه های مختلف از فیلم های سینمای ایران، فقط در صورت تجربه زیست دهه های قبل ارزشمند است. چرا که بخشی از مخاطبین کنونی سینما، فاصله زیادی با دوران مد نظر فیلم دارند و حتی می تواند تماشای این آثار برای آنها، نه تنها لذت بخش نباشد که چه بسا در هجوم انبوه آثار پرکشش دنیا، بسیار خسته کننده هم باشد.
سینمای ایران در طول سالها در معرض سلایق مختلف مدیران قرار گرفته است و نتیجه آن عدم حضور، وضعیت زندگی حداکثری جمعیت ایران و به تبع آن، از دست دادن بخش عظیمی از مخاطبان سینماست.
فیلم سینما شهر قصه در جریان مرور دوران سینمایی دو سه دهه ایران نتوانسته است به اصل و اساس مقصودش دست پیدا کند ، اما نسبت به بعضی از آثار هم جنس خود، فیلم استخوان دار تریست.
سینمای ایران با مناسبات مختلفی روبرو می شود که روز به روز، از قدرت جریان اقتصادی سینما کاسته و اندام آن نحیف تر می شود.
سینما شهر قصه بازگشت به سینمای مردمی را یادآوری می کند. سینمایی که مردم خود را روی پرده ببینند. اکثر تولیدات سینمای ایران با داستان هایی از اقلیت روایت می شود.
این می تواند برای سینما خطرناک باشد. پیامد نداشتن سینمای ملی می تواند خطرناک تر از سانسور حضور بهروز وثوقی بر پرده سینما باشد.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یا در اوج یا سوار بر موج/ بررسی حواشی نقدهای “روز صفر”
- قانون هست، اما نیست/ نگاهی به جایگاه قانون در فیلمهای جشنواره سیوهشتم فجر
- مروری بر سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر/ تنوع در ژانر؛ ضعف در فیلمنامه
- اسلوب غلط از درک واقعیت عاجز است/ درباره داوری فیلم
- نمایه/ جشنواره و حاشیه و دامها!
- نگاهی به بهترین های جشنواره/ پیروزی جوانها بر پیشکسوتها!
- من از «از دست دادن» میآیم وطنم/ نگاهی به فیلم «روز صفر»
- یورش سنگین برنامه هفت علیه جشنواره فیلم فجر + ویدئو
- آن سه کام حبس لعنتی/ نگاهی به فیلم سه کام حبس
- نگاهی به فیلم عنکبوت/ همه چیز در سطح
- گفتوگو با مجید مجیدی/ نباید فضا را خشن کنیم
- ای کاش قضاوتی در کار بود/ یادداشتی درباره «قصیده گاو سفید»
- گرمتر بتاب/ یادداشتی درباره «خورشید» مجید مجیدی
- چرا این همه خشم؟! به بهانه میزهای مستطیل شکل جشنواره فجر
- بیمها و امیدها
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- اهدای جوایز سالانه فیلم و تلویزیون ایرلند؛ «چیزهای کوچک این چنینی» بهترین فیلم و کیلین مورفی بهترین بازیگر شد
- نقدی بر پوشش یکجانبه خبرنگاران از جشنواره موسیقی فجر
- سه فیلم و همه راههایی که به بیراهه رفتند
- سهم سینمای ایران از اکران در غرب؛ فقط فیلمهای زیرزمینی
- اعلام فیلمهای اکران نوروز ۱۴۰۳/ ۴ فیلم جشنواره فجر ۴۳ در نوبت اکران قرار گرفت
- ادای احترام به بزرگانی چون شما وظیفه ماست
- هفتاد و پنجمین جشنواره برلین با فیلم تام تیکور افتتاح شد
- سومین شب جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- برلیناله ۲۰۲۵: رقابت آثار اجتماعی و مستقل در جشنوارهای برجسته
- نقدی بر پوشش یکجانبه خبرنگاران از جشنواره موسیقی فجر
- نفسهایی که به شماره افتاده/ راهکارهایی برای بقای سینمای مستقل
- از مراسم بزرگداشت، بینیازم/ انتقاد حسین علیزاده از جشنوارهی موسیقی فجر
- امیرحسین حاجیلو درگذشت
- یک یادداشت در هفت پرده
- فشار بر سریال تینا پاکروان ادامه دارد/ ساترا: «تاسیان» مجوز نمایش ندارد
- دومین شب جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- دلافکار: اکبر زنجانپور تاریخ تئاتر ماست/ زنجانپور: «یوزفکا» بغضمان را باز کرد
- به تهیهکنندگی اسکورسیزی و اسپیلبرگ؛ خاویر باردم و ایمی آدامز با «تنگه وحشت» بازمیگردند
- سریال «صد سال تنهایی»؛ شاهکار مارکز به اثری خیرهکننده در تلویزیون تبدیل شده است
- معرفی داوران دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی
- با صدای رخشان بنیاعتماد، لیلی گلستان، جهانگیر و باران کوثری؛ نسخه صوتی داستان «تیستو سبزانگشتی» منتشر میشود
- فرهیختگان ادعا کرد: شعبدهبازی در آرای مردمی؟/ ابهام در انتخاب فیلم برگزیده تماشاگران جشنواره فجر
- مرثیهها در فراقِ فروغ؛ نامت سپیده دمی است
- تهمینه میلانی داور جشنواره فیلم هند شد
- آیین گشایش چهلمین جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- نخستین شب چهلمین جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- حضور همراه اول در نمایشگاه کار ایران، فرصتی برای جذب استعدادهای جوان
- پیام حسن پورشیرازی به مصطفی زمانی؛ از تو آیین و رسم جوانمردی آموختم
- جمال و رومئو، ژولیت و شاه
- فیلمهایی در بستر نگاه گیشهای و ملودرامی غافلگیرکننده در سینمای ایران