سینماسینما، اردوان زینی سوق:سهیل بیرقی با کارگردانی فیلم من، نشان داد موقعیت و خرده پیرنگ ها رو به خوبی می شناسد و یکدستی فضا را بلد است.
عرق سرد، با گرمی خاص مسابقات ورزشی، گرم و روان و جذاب آغاز می شود. زن قهرمانی که در دوره ای تیتر رسانه ها و فضای مجازی بود، سوژه بیرقی برای ساخت فیلمی که نگاه فمینیستی اورا بیشتر از سایر برداشت ها نشان می دهد، است. چنین سوژه هایی که از دل اتفاقات خصوصی هنرمندان، ورزشکاران و ستاره ها، بیرون می آید، برای تماشاگر جذاب است و می تواند دلیل خوبی برای کشاندن تماشاگر به گیشه سینما باشد. در فیلم عرق سرد بازی های خوب تیم بازیگری و به اندازه بودن حس انها برای رسیدن به نقش، قابل تحسین است. تلاش نتیجه بخش باران کوثری برای رسیدن به فیزیک مناسب کاراکتر فیلم، باورپذیر بودن، استمرار حضور خوب و تاثیرگذار او، از مواردی است که در عرق سرد می توان دید. کارگردانی بیرقی، خصوصا در باورپذیر نشان دادن روابط بین شخصیت های فیلم و ملموس نمودن این روابط، از نقاط قوت فیلم است.
در مقابل قوت فیلم در بازیگری و کارگردانی، فیلمنامه اثر عرق سردی را بر پیشانی تماشاگر می نشاند. فیلم در دو سوم اول، روابطی منطقی و باور پذیر را ارایه می دهد و در یک سوم پایانی برای فاصله گرفتن از داستان واقعی و برداشت شخصی نویسنده ، از باورپذیری و منطق خارج می شود.
کاش قبل از نگارش فیلمنامه، نویسنده با مشاوره حقوقی و اطلاع از ارزش قانونی سند، رضایت نامه محضری وگواهی امضا و تفاوت این اوراق، کارگردانی اثر را مجبور به توجیه غیرقابل قبول و یا حذف پلان هایی از دفترخانه (به نظر نویسنده مطلب) و فقط وجود صدای دفتریار یا سردفتر در تدوین نمی کرد.
بیرقی با دستمایه قراردادن سوژه‌ای در دنیای واقعی که سر و صدای زیادی در رسانه ها و فضای مجازی کرده بود، چیزی بیشتر از اخبار و وقایعی که درفضای مجازی دیده و خوانده بود، در فیلم عرق سرد ارایه نکرد. زمانی که اتفاق مستندی رخ داده و تبدیل به فیلم شده، تماشاگر ان فیلم باید در موقعیت تحلیل، قضاوت و اندیشه قرار گیرد. اما در فیلم عرق سرد بدون نشان دادن همه جوانب مورد نیاز اتفاق، سازنده اثر، خود به قضاوت نشسته، داوری کرده و به سلیقه خود در داستان واقعی، تحریف نموده و تماشاگر را به دیدن این داوری و قضاوت بر پرده سینما دعوت می کند. از ضعف های فیلمنامه عرق سرد، رد شویم، فیلم ساده، دلنشین، قابل احترام با بازی هایی قابل تحسین است.