سینماسینما، محمد تقی‌زاده
محسن تنابنده در دومین فیلم سینمایی خود، کمدی را رها کرده و به سراغ یک درام اجتماعی ملتهب رفته است، درامی پرکشش و پرتعلیق که چند صحنه اکشن بسیار خوب و فراتر از سینمای ایران دارد و مخاطب را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
قسم از لحظه ابتدایی تا پایان تلخش، مخاطب را یکسره پای فیلم‌نگه می دارد و با خرده پیرنگ ها و کشمکش های متعدد و فراوانش لحظه ای برای غفلت از فیلم باقی نمی گذارد. چنین ریتم خوب و اجرای درخشانی با وجود توانایی اجرایی فیلمساز و مونتور فیلم از فیلمنامه پرجزییات و مبسوط «قسم» آمده است که حداقل در بار نخست تماشای فیلم می توان به جرات گفت: مو لای درزش نمی رود!
داستان فیلم قصه یک گروه سی و اندی نفره است که قرار است برای تکمیل و رای نهایی دادگاه نزد قاضی بروند و قسم بخورند. دیالوگ های فیلم قسم به طرز دقیق و ظریف و به اصطلاح پینگ پنگی بین کاراکترهای متعدد فیلم رد و بدل می شود و نوعی قدرت نمایی فیلمنامه نویس را در ارائه اطلاعات مهم فیلم در قالبی قطره چکانی و مستمر نمایان می سازد، تبحر در دیالوگ نویسی از جمله مزیت های محسن تنابنده است که در فیلم قسم تبلوری آشکار و درخشان پیدا کرده است.
بازی سعید آقاخانی در نقش «خسرو» که تاثیرگذارترین نقش فیلم نیز هست از جمله مزیت های ممتاز فیلم است. آقاخانی در کنار چند بازیگر کمدی دیگر سینمای ایران نشان داده اند که فقط در گونه کمدی قادر به فعالیت نیستند و در سایر گونه های جدی و درام های پرکشش و سنگین نیز می توانند به بهترین شکل نقش ایفا کنند، سعید آقاخانی یکی از بهترین بازیگران سال های اخیر سینمای ایران است که نقش های دهه نودی که بازی کرده از به یادماندنی ترین و هنرمندانه ترین کارنامه وی و حتی سینمای ایران به شمار می رود.
نخستین نمایش فیلم «قسم» در جشنواره ملی فجر و روزهای واپسین بود، شاید همین باعث نادیده گرفتن فیلم خوب و ارزشمند «قسم» از فهرست منتقدان و نویسندگان سینمایی شده است که شبیه و مانند هیچ فیلم دیگری نیست و در طول تایم نود دقیقه ای خود که بیشتر آن نیز در جاده می گذرد یکسره تماشاگر را با اتفاقات متعدد و ماجراهای مختلف رو به رو می سازد و عمده آنها در خدمت تم اصلی و طرح اولیه فیلمنامه «قسم» است.