سینماسینما، مرتضی رنجبران
برگزاری ۴۰ نشست در فرصت اندک برگزاری جشنواره فیلم فجر سوالات بسیاری را به ذهن متبادر می سازد که مهمترین آن چرایی برپایی این حجم از نشست ها در این مدت زمان است.
برگزاری ۴۰ نشست خبری در ۱۰ روز آن هم در دوره ای که تمرکز بیشتر رسانه ها به رونمایی از ویترین سینمای ایران است سوالات بسیاری را به ذهن می آورد که پاسخ به این پرسش ها می تواند به آسیب شناسی اینگونه برنامه های فشرده کمک کند.
۱- دلیل برگزاری ۴۰ نشست آن هم در ۱۰ روز برپایی جشنواره فیلم فجر درست زمانی که قرار است فیلم های سینمایی ایران که ویترین سال آتی گیشه و اقتصاد سینما را می سازند، دیده شوند، چیست؟ چه مقدار از توجه رسانه ها به این نشست های خبری معطوف خواهد شد؟
۲- آیا نمی شد این ۴۰ نشست در قالب یک برنامه مدون در طول یک سال با نگاه جریان‌سازی برگزار شود؟ آیا الزامی بود که این حجم از نشست ها که متریال آن در حجم اخبار چهره ها و حواشی جشنواره گم می شود برگزار شود؟
۳- نحوه دعوت از اساتید چه بود؟ چه شاخصی در دعوت اساتید وجود داشت؟ علمی؟ فرهنگی یا جناحی؟ برخی از این اساتید که پیشتر در کارگاه ها و نشست ها حضور یافته اند چه حرف تازه ای برای گفتن دارند؟
۴- بررسی فیلم هایی از سینمای ایران که پیشتر ده ها بار به بوته نقد کشیده شده‌اند و در فضاهای مختلف به آنها پرداخته شده چرا باید در این ۴۰ نشست وجود داشته باشد؟ آیا این بخش کپی برداری از نشست های جشنواره جهانی فیلم فجر و مجموعه اقداماتی نیست که درباره برخی فیلم های ماندگار سینمای ایران همچون گاو به کارگردانی داریوش مهرجویی در جشنواره جهانی انجام شد؟
۵- چرا مباحث تخصصی همچون سینما و عصر دیجیتال که البته بارها به آن پرداخته شده بناست در مدتی فشرده ارائه شود؟ جامعه هدف شما قرار است چقدر قدرت درک داشته باشد؟ آیا بسیاری از این عناوین در جشنواره جهانی فیلم فجر در قالب نشست مورد نقد و بررسی قرار نگرفته بود؟
۶- فضای پرسش و پاسخ برای مخاطبان احتمالی شما در این نشست ها چیست؟
۷- بودجه این بخش چند درصد از کل برپایی جشنواره فیلم فجر است؟ آیا بیش از ۲۰ درصد از بودجه جشنواره فیلم فجر به این رویداد اختصاص یافته؟ سهم اساتید، تبلیغات، برگزاری و… به ازای هر نشست چقدر است؟ آیا برای این رویدادها بیش از یک میلیارد هزینه شده؟
با توجه به عدم برگزاری نشست پرسش و پاسخ و گفت وگوهای یکسویه در قالب ارسال اخبار برای رسانه ها، این نگاه وجود دارد که به این پرسش ها پاسخی داده شود تا حداقل مخاطبان و اهالی سینما بتوانند بهتر و بدون شائبه درباره اهداف ۴۰ نشست که عنوان فرهنگی را یدک می کشد قضاوت کنند.