علی نعیمی / روزنامهنگار:
حضور پرتعداد هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر در ضیافت افطار رئیس جمهوری آن هم در سال پایانی ریاست دولت یازدهم چند نکته مهم را در خود جای داده است که تامل در آن شاید بتواند پاسخ برخی ابهامات چند ماه اخیر را بدهد.
دولت یازدهم در شروع کار خود و حتی پیش از آن با شعار حمایت از فرهنگ و هنر به عرصه سیاسی کشور پا گذاشت که از همان ابتدا موجی از امیدواری را برای تغییر شرایط نامناسب عرصههای فرهنگ و هنر به وجود آورد. شرایطی که حاصل نوع نگاه دولتهای نهم و دهم به عرصه فرهنگ و هنر بود و با نگاه بخش وسیعی از هنرمندان و فرهنگیان در تناقض کامل بود. نظارتهای سلیقهای و نبود شرایط مناسب برای فعالیت در عرصههای فرهنگی و هنری همگی موجب شده بود بسیاری از هنرمندان خانه نشینی را به کار در شرایط نامطلوب ترجیح دهند.
یکی از شعارهای اصلی دولت یازدهم تغییر در شرایط فرهنگی و هنری کشور بود. فضای باز جامعه سیاسی در کنار فعالیتهای آزادنه فرهنگی ذیل قوانین و خطوط قرمز اصلی نظام امید را به بهبود فضای امن برای فعالیت بهتر بیشتر کرد.
دولت اما از همان ابتدا با مشکلاتی دست و پنجه نرم میکرد که خارج از تصورات آنها فضایی را به وجود آورد که نه جریان اصلی از نحوه مدیریت فضای فرهنگی راضی باشند و نه هنرمندان تغییری در شرایط موجود احساس کنند. تنگ شدن فضای کار برای مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باعث میشد مجوزهایی که صادر میکنند چندان دارای امنیت اجرایی نباشند و از این رو کنسرتها و فیلمها و کتابها یکی پس از دیگری بدون آنکه بتوانند مجالی برای ظهور و بروز پیدا کنند به محاق فراموشی سپرده میشدند.
اتفاقات اخیر در حوزه سینما و بازبینی مجدد فیلمها پس از دریافت پروانه نمایش به بهانه اکران فیلم «پنجاه کیلو آلبالو» از آن دست اتفاقاتی است که پایگاه اجتماعی و فرهنگی دولت را با لرزشهایی روبرو میکند.
در شرایطی که عمده تمرکز دولت بر مسائل اقتصادی و سیاست خارجی و موضوع برجام قرار گرفته است فرهنگ و هنر قربانی مصلحت اندیشی دولتمردان در جهت توازن سیاسی در سال پایانی خود قرار گرفته است. حضور هنرمندان و گلایههای آنها در حضور رئیس جمهوری این مهم را مجدد یادآوری میکند که اگرچه در طول یک سال گذشته دولت نتوانسته است آنچنان که باید و شاید نسبت به وعدههای خود کوشا باشد اما هنرمندان با عهد سابق خود راه صبر را در پیش گرفتهاند و در روزهایی که رسانههای منتقد دولت از فضای دو قطبی به وجود آمده سعی دارند نهایت استفاده را کنند هنرمندان نشان دادند درک شرایط موجود تنها بخشی از نگاه سیاسی آنها به تحولات موجود است. در دوران تازه هنرمندان و اهالی فرهنگ به نیکی یاد گرفتهاند که نباید رخت چرک خود را روی دیوار همسایه پهن کنند و تنها راه برون رفت از شرایط موجود اعتماد به دولت است. دولت نباید این سرمایه مهم را خیلی راحت از دست بدهد و در سال پایانی خود به دنبال بهبود شرایط فرهنگی و هنری کشور باشد.