سینماسینما، نغمه خدابخش
تمساح خونی یک کمدی_اکشن قصه‌گو است و اولین تجربه جواد عزتی در عرصه کارگردانی. بازیگری که طی سالها فعالیت با نقش آفرینی در گونه‌های متفاوت کم نظیر است و محبوب. تمساح خونی فیلمی است سرزنده که از لحظه آغاز تا تیتراژ پایانی خلاقانه‌اش از ریتم نمی‌افتد و تماشاگرش را با خود همراه می‌کند. اولین نکته قابل توجه داشتن فیلمنامه‌ای فکر شده و پرداختن به جزئیات است. قصه در دقایق اولیه به معرفی اجمالی کاراکترها می‌پردازد و بدون کش دادن‌های بی مورد آغاز و با گره افکنی‌ها و تعلیقات بجا و رفت و برگشت‌های جذاب ادامه می‌یابد.
بار اصلی طنز قصه بر دوش دو کاراکتر اصلی، جواد عزتی و عباس جمشیدی‌فر است. شخصیت‌های اصلی متناسب با جنس بازی‌هایشان طراحی شده‌اند. دیالوگها، اکتها و بده بستانهای عزتی و جمشیدی‌فر از آنها کاراکتر احمق‌های دوست داشتنی ساخته و با پیروی از الگوی درست زوجهای کمدی فضای سرخوشانه‌ای را خلق کرده است. ورود دو شخصیت دیگر با بازی الناز حبیبی و سعید آقاخانی باعث ایجاد موقعیت‌های پیچیده تری شده تا حدس اتفاقات بعدی غیر ممکن و غافلگیری بیننده را موجب شود.
گرچه عزتی با ساخت تمساح خونی سینمای تجاری و گیشه پسند را هدف قرار داده اما به هر قیمتی موجب خنده مخاطبش نمی‌شود. او با پرهیز از شوخی‌های دم دستی و لودگی‌هایی که در آثار کمدی سال‌های اخیر رایج شده با هوشمندی موقعیت‌های کمیکی می آفریند و با حفظ چارچوب‌های استاندارد با مخاطبش ارتباط برقرار می‌کند. بعنوان نمونه می‌توان به سکانس داخل ماشین در صحنه تعقیب و گریز با حضور سه کاراکتر اشاره کرد، جایی که شخصیت‌ها مستاصل از موقعیتی که در آن گرفتار شده اند می گریند و بیننده قهقهه سر می‌دهد. تضاد ایجاد شده در چنین سکانسی نشان از هوشمندی سازنده در خلق موقعیت‌های متفاوت دارد. نقش دیگر عوامل و اِلِمانها در ایجاد فضای دلنشین بی تاثیر نیست. دوربین سامان لطفیان ،فیلمبردار، به خیابان‌ها، اتوبان‌ها، مجلس شلوغ عروسی و مسابقات سیلی زنی و قمار سرک می‌کشد و نادیده هایی دیدنی را به تصویر می‌کشد. موسیقی مسعود سخاوت دوست در خدمت هیجان فضای روایت است و چینش منظم نماها و کاتهای به جا در تدوین عماد خدابخش ضرباهنگ و ریتم منظم روایت را باعث شده و پیش برنده قصه است. این امر در سکانس بازی پوکر محسوس و چشمگیر است.
جواد عزتی در ساخت اولین فیلم خود نه تنها به بیراهه نرفته بلکه اثری فراتر از انتظار مخاطب را به تصویر کشیده است.