سینماسینما، نغمه دانش آشتیانی

با بروز بحران شیوع کرونا در کشورمان و تعطیلی فعالیت های فرهنگی هنری اولین واکنشی که از سوی مسئولان وزارت ارشاد دیده شده توجه به سامانه های VOD بود به طور مثال عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توییتر خود اضافه شدن روزانه یک فیلم به شبکه خانگی و ارایه تسهیلات برای بازدیدکنندگان سامانه های برخط ویدیویی را وعده داد؛ امری که به واقع در دستور کار هم قرار گرفته بود زیرا چند روز قبلش منوچهر هادی از انتشار«رحمان۱۴۰۰» در سامانه‌های وی‌ او دی خبر داده و نوشته بود: «خوشحالم که در این روزهای تلخ با دیدن نسخه قانونی و کلی سانسور خنده و شادی را به خانه های شما می آوریم.»
این خبر منوچهر هادی ازاین نظر حایز اهمیت بود که فیلم او سال ۹۷ و در حالی که در اوج فروش خود بود به دلیل اینکه نسخه ممیزی نشده آن در برخی از سینماها به نمایش درآمده بود، توقیف و از اکران حذف شد. مماشات با یک فیلم توقیفی که در شرایط عادی بدین سرعت مشکل ارایه اش به سامانه وی او دی قابل حل نبود، نشان از عزم وزارت ارشاد داشت که برای تقویت روحیه مردم در شرایط بحران کرونا، کاری کرده باشد و همچنین فرصتی برای سرگرم شدن افراد در قرنطینه خانگی فراهم آورد.
پس از این فیلم به سرعت نسخه ای از فیلم کمدی «مطرب» ساخته مصطفی کیایی به شبکه نمایش خانگی آمد و سپس خبری مبنی بر ورود فیلم جنجالی «مارمولک» ساخته کمال تبریزی به این شبکه منتشر شد؛ فیلمی که در سال ۸۲ با سروصدای زیاد اکران شد ولی دیری نپایید که منتقدانش آن را از پرده سینماها پایین کشیدند و فیلم در این ۱۶ سال به شکل رسمی وارد شبکه نمایش خانگی نشد ولی نسخه باکیفیت و بی کیفیت آن از شبکه قاچاق سر درآورد.
آنچه در رفتار اعضای شورای صدور مجوز سازمان سینمایی برای شبکه نمایش خانگی در این یک ماه دیده شد مشابه آنچه عموما از آنها دیده می شد، نبود و مشخص بود که سیاست بالادستی باعث این تغییر رویه برای آرایش مناسب شرایط بحران شده است. حال سوال این است که با چنین گشایشی چه اتفاق ناخوشایندی در جامعه و بین مخاطبان رخ داد؟
اگر آنهایی که سال ها باعث معطلی فیلم ها در صف ورود به شبکه نمایش خانگی شده اند فکر می کرده اند این فیلم ها تاثیرات نامطلوبی بربینندگان دارند، منطقا نباید حتی در شرایط قرنطینه هم چنین گشایشی ایجاد می شد زیرا آن تاثیر نامطلوب هنوز پابرجاست! ولی به نظر می رسد پاسخ این است که این برخوردها در طول سال ها نه تنها منطقی نبوده اند بلکه باعث اجحاف در حق صاحبان آثار سینمایی نیز شده اند.
حال که ترس مسئولان از چنین رویکردی ریخته است! جا دارد پس از عبور از بحران کرونا شورای صدور پروانه نمایش برای شبکه نمایش خانگی با پویایی و سرعت بیشتری به وظایف خود بپردازد و با شناخت به‌روزتر و تخصصی تر نسبت به مدیاهای جدید عرضه محصولات تصویری و پذیرفتن اینکه در سرعتِ امروزِ تبادل اطلاعات، سال هاست که مخاطب منتظر ما نمی ایستد و نیاز خود را از راه های دیگری برآورده می کند.