سینماسینما، نغمه خدابخش
آغوش باز اثری متفاوت از آثار قبلی بهروز شعیبی است. شعیبی پس از فیلم دهلیز که مورد توجه مخاطبان جدی سینما قرار گرفت با ساخت فیلم‌های سیانور، دارکوب و بدون قرار قبلی توجه مخاطبان خاصی را به آثارش جلب کرد. ساخته های شعیبی به جزئیات روابط انسانی در موقعیت‌های مختلف نگاه ویژه ای دارد. دهلیز ماجرای زندگی معلمی است که بدلیل یک نزاع موجب قتل شده و در زندان بسر می‌برد. فیلم به روابط معلم با اطرافیانش می‌پردازد و فضایی خاص را به تصویر می‌کشد. سیانور درامی سیاسی است در دهه پنجاه. فضاسازی، شخصیت پردازی و روابط کاراکترها با توجه به جزئیات و فضای آن سالها شکل گرفته و ساختار منسجمی دارد. دارکوب نیز روابط انسانی در مقابله با معضل اعتیاد را زیر ذره بین قرار می‌دهد و بدون قرار قبلی روایتی خاص در فضایی خاص برگرفته از داستانی از مصطفی مستور است.
آغوش باز قرار است روابط سه زوج در مقاطع مختلف زندگی را روایت کند. فیلم در وهله اول از فقدان فیلمنامه ای منسجم ضربه می‌خورد. قصه از آماده سازی یک سالن برای اجرای کنسرت یک خواننده محبوب و پرطرفدار آغاز می‌شود. آشفتگی هایی در برنامه آماده سازی اتفاق می افتد که در خلال این آشفتگی‌ها، روابط بین شخصیت‌های داستان نشانه می‌رود و مجموعه ای از خرده داستان‌ها روایت می‌شود. از آنجایی که فیلمنامه سطحی و کم عمق است، قصه آدمهای داستان سطحی و شخصیت‌ها نیز کلیشه‌ای‌اند و عمقی در روابط کاراکترها دیده نمی‌شود. تعلیقات و تمهیدات دراماتیک بی اثر می‌ماند و همانطور که خرابی دکور توسط شادی، با بازی گلاره عباسی، قابل حدس است پایان خوش فیلم نیز قابل پیش بینی است. ساخته های قبلی شعیبی مورد توجه مخاطبان خاص سینما قرار گرفت اما در گیشه با اقبال روبرو نشد. شاید بدین جهت تابوشکنی کرده و با فاصله گرفتن از فضای فیلم‌های قبلی اش و ساخت اثری پر زرق و برق و موسیقیایی خواسته نظر مخاطبان بیشتری را جلب کند اما علاوه بر عدم رعایت نکات مهم از جمله فیلمنامه ای قابل قبول و شخصیت پردازی های باورپذیر، با بی توجهی به برخی عناصر دم دستی نیز آنچه مدنظر داشته به ثمر ننشسته است. روایت در سالن کنسرت آغاز و در زمان اجرای کنسرت پایان می‌گیرد. درواقع کنسرت نقطه عطف داستان است اما بقدری کوچک است که در حد یک شوخی باقی می‌ماند چون نه سالن مناسبی است برای خواننده ای پرطرفدار که عکس و بیلبوردهای تبلیغاتی اش در جای جای شهر به چشم می‌خورد نه توجیهی برای دیالوگی که توسط شخصیت هومن با بازی محسن کیایی بارها در طول روایت عنوان می‌شود «با پول این کنسرت بارمون رو می‌بندیم و میریم کانادا !!…»
تنها نکته قابل توجه در آغوش باز لطافت رابطه زوج میانسال با نقش آفرینی احترام برومند و مهدی هاشمی در برخی سکانسها و بازی متفاوت گلاره عباسی است.
آغوش باز انتظار مخاطبان آثار شعیبی را برآورده نمی‌کند و اثری است بی ربط به سازنده دهلیز و دارکوب و…