سینماسینما، محدثه واعظی‌پور
تصویر زنان در سینمای ایران (داستانی و مستند) نسبت زیادی با واقعیت ندارد یا اگر نخواهیم مطلق بگوییم، نسبت اندکی با واقعیت دارد. آنچه اغلب از زنان در سینما می‌بینیم، مشکلات آنها و درگیری‌شان با فضای مردسالار دیرپاست. زنان قربانی، زنان ویران شده، زنان تحت بردگی درآمده و زنانی که همان تفکری که ظاهرا با آنها همدلی می‌کند، می‌خواهد به آنها بیاموزد یا تلقین کند که راه خروجی از این تکرار نیست. به عنوان یک زن، با این فضای ضد زن آشنا و تحت تاثیر آن هستم، اما سینماگران، معمولا کمتر تصویری از تلاش و شهامت زنان در تغییر این نگرش و مبارزه با آن را ثبت کرده‌اند.
«جایی برای فرشته‌ها نیست» (سام کلانتری) به واسطه موضوعش، مسیری مخالف اغلب تولیدات سینمای ایران طی می‌کند. فیلم، برشی از زندگی حرفه‌ای اعضای تیم هاکی زنان ایران است، تیمی شکست خورده و به آخر خط رسیده که با تلاش و حمایت موفق به پیروزی در رقابتی جهانی می‌شود.
«جایی برای فرشته‌ها نیست» به دلیل نمایش جنگندگی و اصرار بر حفظ این ویژگی و تقویت روحیه همدلی بر مخاطبش اثر می‌گذارد. فیلم، از همان دقایق آغازین، تماشاگرش را با خود همراه کرده و این امتیاز را تا انتها حفظ می‌کند. سام کلانتری در این فیلم، به عنوان ناظر، روند تغییر روحی تیم و دستیابی دختران جوان به رویای بزرگ پیروزی را به تصویر می‌کشد. به اندازه بضاعتی که فیلم در اختیارش قرار می‌دهد به شخصیت‌های این قصه پر فراز و نشیب نزدیک می‌شود و می‌کوشد به هر یک از اعضای تیم، هویت و شناسنامه بدهد. «جایی برای فرشته‌ها نیست» با وجود نمایش تلخی‌ها و اشاره گذرا به مشکلات، فیلمی سرزنده است. با ضرباهنگی درست، روایتی پرشور و پر احساس و درگیر کننده. نزدیک شدن به زندگی شخصی دختران ورزشکار و همراه شدن با دنیای ذهنی آنها، ارتباط تماشاگربا شخصیت ها را قوی کرده است.
«جایی برای فرشته‌ها نیست» گزارشی از یک سفر و روایت تغییر و تحول است. فیلمی که با هدف انگیزه دادن به مخاطب ساخته شده و در این چهارچوب درست حرکت می‌کند. کارگردان، به واقعیت وفادار بوده، اگرچه بخش‌هایی مثل موتورسواری آرزو و همسرش یا صحبت‌های مربی در هتل و پیش از مسابقه، ساختگی به نظر می‌رسند و فضای فیلم را از حال و هوای مستند جدا می‌کنند اما «جایی برای فرشته‌ها نیست» با تعادل و توازن پیش می‌رود و در کنار استفاده از جذابیت‌های سینمای مستند، از روایتگری غافل نمی‌شود.
تماشای «جایی برای فرشته‌ها نیست» به عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین مستندهای سال‌های اخیر، در این روزهای غمگین و تلخ، حسی از زندگی و شور مبارزه را در تماشاگر زنده می‌کند. احساسی فراموش شده یا از دست رفته. این، شاید بزرگترین موفقیت سازندگان فیلم باشد. «جایی برای فرشته‌ها نیست» برای زنان، امیدبخش و انگیزه دهنده است. اگر چه می‌توانست درباره ریشه‌های این ناامیدی و اجحاف، یا پیامدهای آن بیشتر بگوید. با این همه، این روایت شورانگیز و پایان خوش، این چهره‌های شاداب و پرانگیزه و این دختران مستعد و پیروز، درذهن می‌ماند و به دل می‌نشیند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جشنواره فرانسوی به «کشیم عاشق» جایزه داد
- «کشیم عاشق» به فرانسه می‌رود
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- مستند سینمایی «رخ»، تماشای شکوه یک عمر ۸۴ ساله است/ گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با سام کلانتری
- یک چالش زنانه تمام عیار/ نگاهی به مستند «جایی برای فرشته‌ها نیست»
- جشن مستقل سینمای مستند افتتاح شد؛ سینمای مستند از جامعه عقب نیست/ مراقب باشید جشن، جشنواره نشود
- اعلام جزییات افتتاحیه جشن مستقل سینمای مستند
- جشن زادروز علیاکبر صادقی در خانه هنرمندان برپا شد/ صادقی: خواب کودکانی را نقاشی میکنم که پدرانشان شهید شدند
- بدرقه کاروان المپیک ایران با فیلمهای ورزشی
- «جایی برای فرشته‌ها نیست» و «اکسدوس» راهی پاریس میشوند
- داوران بخش مستند و فیلم کوتاه سیو نهمین جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- گزارشی از چالشهای پیش روی جشنواره فیلم فجر/ اتاق فکر خلاق تشکیل شود، اهمیت جوانگرایی در انتخاب مدیران
- رویاهایمان را ارزان نمیفروشیم/ نگاهی به فیلم «جایی برای فرشته‌ها نیست»
- کارگردان «جایی برای فرشته‌ها نیست» مطرح کرد/ برای جلوگیری از دزدی فرهنگی قوانین و مجازات سخت وضع شود
- ساداتیان در برنامه «هفت» مطرح کرد/ سینما، آنقدر که مردم را میترسانند ترسناک نیست
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- توضیحی از محمد حقیقت؛ هیچ بیانیهای امضا نکردهام
- جشنواره ایتالیایی به دو فیلم ایرانی جایزه داد
- گزارشی از گیشه جهانی سینما؛ «دنیای ژوراسیک: تولد دوباره» ۱۴۷ میلیون دلار فروخت
- لوگان مارشال-گرین به «اودیسه» پیوست/ کاسمو جارویس از فیلم نولان جدا شد
- نگاهی به سریال«بازی مرکب»؛ تراژدی انسانها تحت سیستمهای بیرحم
- با تجلیل از استلان اسکارشگورد؛ جشنواره فیلم مونیخ ۲۰۲۵ برگزیدگانش را شناخت
- تازهها از جشنواره ونیز ۲۰۲۵/ پروژههای دو سینماگر ایرانی پذیرفته شد
- هایده صفییاری برگزیده جشنواره ترابیکا شد
- نمایش فیلم سینماگر ایرانی در ادینبورگ/ جشنواره بلغارستانی به «زیر سایه بلوط» جایزه داد
- نوجوانان و جوانان اوتیسم در نمایش «سجاد افشاریان»
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ محمد حمیدیمقدم دبیر جشنواره نوزدهم «سینماحقیقت» شد
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ مجوز ساخت چهار فیلم غیر سینمایی و سه فیلم سینمایی صادر شد
- جشنواره دانانگ به «بازی را بکش» جایزه داد
- نسخهای ناتمام از «فورد در برابر فراری»؛ چرا همکاری برد پیت و تام کروز منتفی شد؟
- آیا دنزل واشینگتن بازمیگردد؟/ دنباله «جزر و مد سرخ» ساخته می‌شود
- به بهانهی اکران «تنگه» در سینمای ایران/ اثری سرگرمکننده و سطحی
- «بالرین»؛ جهانی سراسر خشونت
- مهدی نادری در اینستاگرامش خبر داد؛ پیگیری سرقت یک فیلمنامه/ چگونه «دندان گرگ» به «پوست شیر» تبدیل شد
- فیلم افتتاحیه جشنواره ونیز مشخص شد
- بازیگران سریال «از یاد رفته» معرفی شدند
- «تابستانی که برف آمد» به اسپانیا می‌رود
- فوت بازیگر فیلمهای تارانتینو؛ مایکل مدسن درگذشت
- برای فعالیتهای هنری و اجتماعی؛ کیت بلانشت، یک جایزه تاریخی مهم میگیرد
- حضور «مردهشور» در بخش مسابقه جشنواره ادینبورگ
- اپوزیسیونسازی هدفمند؛ خطای راهبردی یا پروژه نفوذ؟
- ۶۰ میلیون تماشاگر در سه روز؛ «بازی مرکب ۳» رکورد تماشای نتفلیکس را شکست
- اکران «زن و بچه» به تعویق افتاد
- ادای احترام «پیر پسر» به داستایوفسکی، کارامازوف و پسرانش
- آیا «اودیسه»ی نولان موفقیت «اوپنهایمر» را تکرار خواهد کرد؟
- خروج کانون کارگردانان سینما از شورای صنفی نمایش/ برای رائد فریدزاده متاسفیم
