سینماسینما، دکتر ارسیا تقوا*
روزی نیست که حسب کارم پرسشی درباره تتلو نشنوم. والدینی نگرانند فرزندشان دنباله‌رو تتلو باشد و از او الگوی بد بگیرد یا این‌که مبادا تحت تاثیر او قُبح اعتیاد برایشان بریزد وگاهی هم می‌پرسند چرا این تتلو را این قدر گُنده‌ می‌کنند!
فارغ از هر دید و نظری که درباره تتلو داشته باشیم نمی‌توان کتمان کرد که از اقبالی فراتر از بسیاری سلبریتی‌های هم‌تراز دیگر برای دیده‌شدن، برخوردار است. هر حرف و هتاکیش در مقیاسی وسیع شنیده می‌شود. با این که در مقابل گستاخی‌ها و پرده‌دری‌هایش بسیاری جبهه گرفته و سعی می‌کنند تحقیرش کنند یا او را نادیده بگیرند بازطیف گسترده‌‌ای از جوانان مشتاقانه او را دنبال می‌کنند. با کارها، فحاشی‌ها، روابط غیراخلاقی، مصرف مواد مخدرش دیگر مرز عرف و حرمتی نمانده که رد نکرده باشد، بزرگ و کوچکی نیست که از گستاخی‌های او در امان باشد، توهین‌های او به شجریان را به یاد بیاورید؛ اما این‌ها تاثیری در اعتقاد راسخ مخاطبینش نداشته و هر حرف و پیام و خبر او از طرف حواریونش با علاقه پی‌گیری می‌شود. برخی پست‌ها و پیام‌های او به حدی غریب و تکان‌دهنده است که خیال می‌کنی به سرعت تکذیب خواهد کرد و نمی‌کند.

در زمانه‌ای که تزویر سکه رایجِ زمانه است و هر کسی می‌کوشد در این بازی فریب با پرده‌پوشی و دروغ ظاهر خود را منزه‌تر از دیگران نشان دهد، حکایت پرده‌دری‌های پی‌درپی و عریانِ تتلو شگفت‌آور است. چه خوشمان بیاید چه نه تتلو نه تنها آینه‌ای از زمانه که طلیعه‌ی تبلورِ گونه‌ای از فرهنگ ما پارسیان دارد می‌شود؛ بله می‌فهمم تصورش هم سخت است‌ باورش که دیگر سخت‌تر!
تتلو هرچه هست تصویر کاملی از یک‌دستی و یک‌رنگی به دیگران نشان می‌دهد؛ هر جور بخواهد زندگی می‌کند، هر حرف نگفتنی را وسط اجراها و ویدیوهایش می‌گوید، هرشکلی بخواهد روی بدنش خالکوبی می‌کند، هر فازی بخواهد می‌گیرد، هرفسق و فجوری که فکرش را بکنید انجام می‌دهد.
و طرفدارانش معتقدند در عوض او مجیزگو نیست، ظاهر و باطنش یکی است، یک دست و یک‌رنگ است! و قبول کنیم که این خصوصیت در دنیای پر از گمان و بدبینی امروز در عین عجیب بودن کیمیاست.
ولی چگونه است در زمانه‌ای که دورویی و نان به‌نرخ روز خوردن فضیلت است رفتار بی‌پروا و حساب‌نشده‌ی تتلو هم طرفدار دارد. شاید به این دلیل که آن چه از دورویی در خودمان و اطرافمان هست و با آن زندگی می‌کنیم اما از ته دل از آن بیزاریم را برای تتلو در قالبی از سادگی و بی‌پروایی می‌پسندیم.
هرچند برخی معتقدند او هم اهل ریا است و اگر کاندیدای ریاست جمهوری منتخبش رای می‌آورد ادامه داستانش به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد، ولی باز معتقدم تتلو در اجراها و نحوه رفتار عمده‌ی توجه خود را از این می‌گیرد که خودِ خودش است. مجموعه‌‌ای پرنقص اما کامل؛ انگار فیلم بازی نمی‌کند، چیزی برای پنهان کردن ندارد، به قول یکی از طرفدارانش قاطی است اما قاطی ندارد؛ خردورز نیست، خب نباشد! در عوض ماسک نمی‌زند؛ و این تصویری است که تتلیتی‌ها از او دوست دارند، بسازند و به تماشایش بنشینند و با آن پرده‌ای بیاندازند بر سر دورنگی‌هایی که منجلابش دورتادورمان را گرفته. شاید تباهی که در تتلو می‌بینیم از تیرگی خودمان کمتر باشد.

*روانپزشک