سینماسینما، کیوان کثیریان:

کوتاه درباره “مصادره”

“مصادره” یک شروع قابل قبول برای مهران احمدی است. یک قصه که قابلیت‌ داشت به یک کمدی سبُک بدل شود، با هوشمندی به یک فیلم طنزآلود سیاسی خوش‌ساخت، به‌اندازه و جمع‌و‌جور، تبدیل شده و از افتادن به ورطه کمدی‌های بی‌مایه و خالتوری نجات پیدا کرده است. ساختمان فیلمنامه درست طراحی شده و رگه‌هایی از فانتزی در فیلم خودنمایی می‌کند. عطاران همچنان بامزه و دیدنی و البته کنترل شده است. ارجاع تقریبا مستقیم به بعضی شخصیت‌ها مثل هخا و خاوری در نوع خود جالب توجه است.
۲.۵ ستاره از ۵

کوتاه درباره سرو زیر آب

“سرو زیر آب” سعی داردنگاهی شاعرانه داشته‌باشد به شهیدان گمنام و خانواده‌هایشان. فیلم چند ایده جذاب دارد که تلاش کرده آنها را با هم پیش ببرد و به یک کلیت واحد برساند.
ایده مزارهای زیر آب درخشان است. تمرکز روی معراج شهدا بکر و جذاب است، داستان ادعای دوخانواده روی یک پیکر، عالیست و حس برانگیز و پرکشش از آب درآمده، موضوع هویت و فیضِ گمنامی تامل برانگیز است، ایده شهید زرتشتی هوشمندانه است اما با تمام اینها پیش بردن به‌اندازه همه این داستان‌ها دشوارتر از آن بوده که باشه‌آهنگر از پسش برآید. در نتیجه، داستان‌های موازی که در ماهیت، اشتراک دارند ولی تقاطع‌شان ظرافت لازم را ندارد، یکدیگر را تضعیف می‌کند و از حس و حال می‌اندازند. شاید با مهندسی ساختار فیلمنامه و کم و زیاد کردن نقش و سهم هر داستان می‌شد فیلمنامه بهتر و متمرکزتری نوشت. ولی ظاهرا فیلمنامه‌نویس نتوانسته از هیچیک از ایده‌هایش چشم بپوشد. شاید یک تدوین مجدد با نگاه حذفی بتواند فیلم را ارتقا دهد.
برخی از داستان‌ها به نهایت نمی‌رسند و برخی نیمه کاره می‌مانند و اثرگذاریشان کامل نمی‌شود و بعضی مثل شهادت جهانگیر مبهم می‌مانند. اما آنقدر صمیمیت و صداقت و اعتقاد محمدعلی باشه آهنگر در فیلم جاری است که اشکالات ساختاری فیلمنامه را کمرنگ می‌کند.
فیلم در کارگردانی و اجرا تسلط کارگردان و عواملش را به رخ می‌کشد. بازی کوتاه اما فوق‌العاده مهتاب نصیرپور در کنار بازی‌های خوب مینا ساداتی، بابک حمیدیان، مسعود رایگان، رضا بهبودی و دیگران باعث می‌شود فیلم سرپا بایستد و در کارنامه کارگردانش نقطه درخشانی باشد.
۳.۵ ستاره از ۵