سینماسینما، زهرا مشتاق
«کودا»، روان، ساده، جذاب و بر پایه یک اقتباس ادبی که سالها پیش، یعنی ۲۰۱۴ نیز فیلمی فرانسوی زبان بر اساس آن ساخته شد و حالا نسخه آمریکایی. به روایت شان هدر که هم فیلمنامه را نوشته و هم کارگردانی کرده و شرکت اپل تی وی بلافاصله امتیاز پخش آن را خریداری کرده است. فیلمی که برای تروی کاتسور، که نقش پدر خانواده را بازی می کند، و یک ناشنوای واقعی است، اسکار بهترین مرد مکمل را به ارمغان داشته. درست مثل مارلی متلین، مادر خانواده که او نیز واقعا یک ناشنواست و ۳۵ سال قبل نیز یک اسکار گرفته است. دو بازیگر حرفهای ناشنوا و گویا اسکار دوره نود و چهارم شب آنها بود.
کودا مخفف عبارتی است که به فرزندان خانوادههای ناشنوا گفته میشود و کاملا میشود حدس زد که موضوع فیلم میتواند مرتبط به یک خانواده ناشنوا باشد. اما فیلم غمبار نیست. و این نقص موجب عقبنشینی از جامعه نمیشود. اما چالشها برقرار است. چالشهایی درون و بیرون از خانواده. وجود مشکلات مالی که ناشی از بز خری از ماهیگیران است. یک معضل اجتماعی در یک شهر بندری که دیگر ماهیگیران تسلیم شدهاند. اما به تشویق روبی، خانوادهاش با تشکیل یک تعاونی مانند جان تازهای میگیرند. اساسا نقش دختر نوجوان که تنها عضو شنوای خانواده است، کارکردی پیشرونده در قصه ایفا میکند. معترض است. و برخورد همکلاسیها و یا افراد محلی شهر در برخورد با خانواده آنها، او را گاهی آنقدر خشمگین میکند که تا مرز تنفر از خانواده پیش میرود. نقصی که بیشتر متوجه جامعهای است که اعضای آن برای چگونگی برخورد با یک کمتوانی تربیت نشده و فرهنگ برخورد و ارتباط مناسب را فرا نگرفتهاند. بعد قصه تناقض بیشتری را در بستر خود جلو میآورد. تنها فرد شنوای خانواده، علاقهمند به آواز است. هنری که حتی اگر در آن درجه یک هم باشد، خانوادهاش هرگز توان شنیدن و برقراری ارتباط با آن هنر را نخواهند داشت. برای همین است که وقتی دختر از علاقه و انتخابش حرف میزند، مادرش با بهت و اعتراض میگوید اگر ما نابینا بودیم، تو نقاشی را انتخاب میکردی؟ فیلم در عین حال رویارویی دختری در سن بلوغ و در آستانه انتخاب سرنوشت زندگیاش برای آیندهای است که وجود خانوادهای خاص، او را دچار خشم، تردید و احساس مسئولیت در تصمیمگیری کرده است. او از ادامه مسئولیتی که در تمام عمر شانزده هفده سالهاش، به عهده داشته خسته است. یک مترجم تمام وقت بیمزد. عصا و گوش خانواده. و دیگر نمیکشد. شانههایش خسته است. نیاز به رهایی دارد. رفتن دنبال زندگی خودش. اما در یک موقعیت پر تعارض گیر کرده است. اگر برود، تکلیف خانوادهاش چه میشود و اگر نرود تکلیف خودش چه؟! این قصه در هر کجای دنیا میتواند اتفاق بیفتد. فرزندانی که گزینهای جز آنکه عصای دست پدران و مادران خود بشوند، ندارند. نقشهایی که میتواند جا به جا شود. فرزندان معلولی که تا پایان عمرشان سرنوشت والدین خود را ناخواسته تغییر میدهند. و یا برعکس، کارکردی که فرزندان برای خانوادهای با معلولیتهای مختلف پیدا میکنند. و روبی در چنین روند دشواری برای تصمیمگیری قرار گرفته است. انتخابی میان خود و دیگرانی که نزدیکترین آدمها به او هستند. جامعه در این میان چه نقشی ایفا میکند؟ نهادهای تصمیم گیرنده و سازمانهای مخصوصی که سیاست اصلیشان حمایت از جامعه معلولان است؟ چند درصد از خانوادهها راضی به از دست دادن عصای دست خود میشوند و اجازه میدهند فرزندشان مسیر و زندگی خود را داشته باشد؟ اساسا چرا فرزندان و والدین باید عصای دست یکدیگر باشند؟ آیا این فرایند معنایش نابود شدن آینده آدمها نیست؟ کودا به طور غیر مستقیم و در ناخودآگاه ما، چنین پرسشهایی را ایجاد میکند. و در پایان گرچه از موفقیت روبی در ورود به یکی از مهمترین کالجهای موسیقی خوشحال میشویم، اما نگاه به سوی خانوادهای است که معلوم نیست از این پس زندگیشان چگونه پیش خواهد رفت، مخاطب را دچار نگرانی و شاید اندوهی نهانی میکند.
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- موفقیت «کودا» و مانیفست اسکار برای حمایت از اقلیتها
- تقویت بستر خانواده از منظری دیگر/ یادداشت روناک جعفری بر فیلمهای اسکار
- سینماسینما/ شان هدر، کارگردان «کودا»، برنده اسکار بهترین فیلم کیست
- فرش قرمز اسکار ۲۰۲۲ / گزارش تصویری
- برندگان اسکار ۲۰۲۲ معرفی شدند/ اسکار بهترین فیلم به «کودا» رسید
- سینماسینما/ اشتیاق فرانسویها برای اسکار با فیلم «کودا»
- نزدیک شدن به اسکار بهترین فیلم/ جایزه اصلی انجمن تهیهکنندگان آمریکا به فیلم «کودا» رسید
- آغاز رایگیری نهایی اسکار ۲۰۲۲/ پیشبینی تازه ورایتی از برندگان اسکار
- «کودا»؛ تصویری درخشان از فداکاری
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود