سینماسینما، علی نعیمی:
حالا که قرار است در این ده روز جشنواره فیلم فجر اگر فرصتی شد سری به یکی از سینماهای سطح شهر بزنید و فیلم‌های جشنواره را تماشا کنید و حالا که قرار است از میان چکیده سینمای ایران که همین ۲۵ فیلم حاضر در بخش سودای سیمرغ هستند بتوانیم راجع به کلیت کیفیت سینمای ایران صحبت کنیم پس بهتر است پیش از آنکه بخواهیم درباره این کلیت نظر بدهیم راجع به چگونه فیلم دیدن در روزهای جشنواره هم خودمان را بهتر و با کیفیت‌تر آماده کنیم. حجم غالب تولیدات سینمای ایران بر بستر اجتماعی و با رویکرد شهری ساخته شده‌اند و از این رو آپارتمان و محیط خانه نقش اصلی را در لوکیشن‌های فیلم‌های ایرانی ایفا می‌کند. سینمای ایران واجد هر گونه کنش و تحرک کافی برای رسیدن به جنسی از سینما است که در غرب از آن صحبت می‌شود. طبیعی است که مخاطبان چنین سینمایی باید با تمام هوش بصری و شنوایی خود پای یک فیلم بنشینند. در فیلم‌های ایرانی ندیدن هیچ صحنه‌ای به معنای از دست دادن کلیت فیلم نیست اما اگر گاهی از دیالوگ‌ها غفلت کنیم نمی‌توانیم تا پایان فیلم از رابطه میان کاراکترها سردر بیاریم. سینمای ایران یک نوع از هنر رادیویی با چاشنی چند صحنه بسته است. اگر به دیدن هر یک از فیلم‌های این دوره از جشنواره می‌روید این نکته را فراموش نکنید که به جای هوشیاری چشم‌هایتان از توانایی شنوایی خود بیشتر بهره بگیرید.