سینماسینما، زهرا مشتاق
نمایشنامهخوانی چلاق آینیشمان به کارگردانی کیوان کثیریان
آسمان همه جا همین رنگ است. اگر محکوم باشی، اگر جایی گیر افتاده باشی، بی آنکه بدانی یک تبعیدی هستی، خوشحالی ات چیزهای کوچکی می شود. حتا چیزهای حقیر. آب نبات، شکستن تخم مرغ روی صورت آدم های دیگر، مسخره کردن دیگران یا دادن لقب های حقارت بار.
آدم هایی شبیه به هم، با روزگاری کسالت بار. در تله فراموشی. دنیا انگار چنین کسانی را از یاد می برد. آنها در جغرافیای خود اسیر می شوند و اگر کسی روزی حتا به نزدیکی آنها بیاید، پس حتما ایرلند آنقدرها هم جای بدی نیست. چه تعبیر آشنایی! اگر از میلیون ها جهش در جهان بیرون، دو جهش دوروبر ما اتفاق بیفتد، یعنی هنوز هستیم، زنده ایم، فراموش نشدیم. در آینیشمان، جز هلن و شاید برادرش، کسی سودای سفر ندارد. دیدن کارگردانی به نام فلاهرتی که در شهری نزدیک مشغول ساخت یک فیلم است، می تواند مستمسکی برای رهایی باشد. فرار از جبر جغرافیایی، رسیدن به آرزوهای دور، دیده شدن، مورد توجه قرار گرفتن. و بیلی هم می خواهد برود. او که پسوند نامش چلاق است و هیچ کس نیست که این رنج به اجبار الصاق شده به او را بیان نکند. او بیلی نیست. بیلی چلاقه است. به همین سادگی کسی مورد آزار و رنج قرار می گیرد. بی آنکه هیچ کس مسولیت کلماتش را بپذیرد. در جایی که سکون و رخوت حاکم است، گاز گرفتن دم یک گربه توسط خر همسایه خبر می شود. زشتی ها پررنگ تر به چشم می آید و همه می خواهند از کار و زندگی و آرزوهای هم سردر بیاورند و باج بگیرند. در عین بی خبری، در عین سکون خبرهایی است. از فراموش شدگی آدم ها و بیلی که نمادی برای تلاش و ناکامی است و دختری تنها به نام هلن که وقتی صورتک پرهیاهویش را کنار می زند، او نیز قربانی جهان ترسناکی است که می تواند انسان های واقع شده در جبرهای جغرافیایی را له کند.
تجربه تماشای آدم هایی که درست رو به روی تو یک نمایشنامه را ورق می زنند و صفحه به صفحه و صحنه به صحنه و دیالوگ به دیالوگ، نشسته بر روی صندلی و تنها با کمک صدا و بیان خود برای افراد آن طرف میز و صندلی، چیزی را تصویر و آشنا می کنند، تجربه جالبی است. مختصر شده یک نمایش که انگار می شود بدون رفتن به روی صحنه نیز جان بخشی شود. انگار صحنه و اکسسوار و لباس و دکور و نور و موسیقی به شکلی انتزاعی در ذهن تماشاگر شکل می گیرد و بدین سان تک تک تماشاگران بخشی از اجرای یک نمایشنامه می شوند. گویا در نمایشنامه خوانی، یک حرکت جمعی و گروهی شکل می گیرد که بی هیچ سخنی و در یک قرارداد نانوشته، یک نمایش در ظاهر، به شکلی ایستا و در باطن به شکلی پویا در حال جلو رفتن است و در نهایت لحظه استثنایی تهذیب و همذات پنداری صورت می گیرد و همه در خلق چلاق آینیشمان سهیم می شوند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- دوربین فرانسوی در جشنواره مستند کانادا
- در گفتوگوی کیوان کثیریان با بهنام بهزادی و مجید بزرگر مطرح شد/ پروانه ساخت دیگر موضوعیت ندارد
- در گفتوگوی کیوان کثیریان، امیر اثباتی و عباس عبدی مطرح شد: سینماگران حق دارند به صورت فردی برای یک نامزد تبلیغ کنند |
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد: در حال برگشتن به دهه ۶۰ هستیم که زور میزدند سینما را گلخانهای کنند/ منطق دوستان این است که میخواهند بهزور خودشان را دیکته کنند
- نسخه ویژه نابینایان «درخت زندگی» منتشر میشود
- گفتوگوی کیوان کثیریان با همایون اسعدیان و سعید عقیقی در برنامه «خط فرضی»: عدهای دوست ندارند چهره واقعی جامعه را در سینما ببینند/ معاصر بودن از دموکراسی و احترام به حق دیگران میآید
- آنچه در سینما خطرآفرین بوده سانسور عقیده است/ در سینما گرهی افتاده که مدام هم کور میشود/ هیچکس نمیتواند زنان را از تاریخ سینما حذف کند
- هشدار به سانسور در عصر هوش مصنوعی/ میزگردی با حضور کیوان کثیریان، شهرام مکری و حسام سلامت
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد: حکومتهایی که خودشان را متولی حقیقت میدانند خطرناکترین دولتها هستند
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- در نمایش و تحلیل «دوربین فرانسوی» مطرح شد؛ کثیریان: یک مستند «راشومون»وار/ ضرابینسب: فیلمی بازیگوش و سرخوشانه
- اذعان به اشتباهات به تنهایی کافی است؟/ نگاهی به فیلم «جنگل پرتقال»
- لبخندزنان در میان اتاقهای خونآلود/ درباره بهروز افخمی و حضورش در خانه مهرجویی
- تن به حقارت دادن/ درباره هجوم مردم برای دیدار با رونالدو
نظر شما
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد