سینماسینما، حمید عبدالحسینی

فیلم در نخستین تجربه‌ی فیلمسازی یوسف حاتمی کیا قابل قبول از کار درآمده است. مهم ترین بخش کارآمد آن فیلمنامه است که با بهره مندی از سوژه‌ی فقدان یک شی در خانه به تاثیر این اتفاق بر اعضای یک خانواده می پردازد تا وجه دیگری از شخصیت آنها را به نمایش گذارد و هر دم به یک گسست نزدیک شود. انتخاب بازیگران که در مواردی همچون مریم سعادت به آشنایی‌زدایی انجامیده قابل اعتناست و یکدستی و انسجام مناسبی را برای این فیلم پر پرسوناژ به همراه دارد.

یوسف حاتمی کیا در کارگردانی این فیلم که تماما در یک لوکیشن می گذرد موفق است به طوری که با تنوع نماها به سختی می‌توان پلان مشابهی را در خاطر آورد که ماحصل آن ریتمی پویا و پرکشش تا انتها برای مخاطب است. پایان بندی فیلم شاید می توانست با ایده‌ای بهتر همراه باشد تا روند رو به جلوی فیلم را در انتها به شکلی موثرتر تکمیل کند اما تا همین جا هم شب طلایی یکی از فیلم های جالب توجه جشنواره است که یوسف حاتمی کیا را در اولین گام فیلمسازی تثبیت می کند با اینکه جهان فیلم از آثار پدرش متفاوت است و می توان کاملا مستقل به آن نگریست.