مورد عجیبی است این آقای علی نصیریان. در ۸۵ سالگی با این همه انرژی جلوی دوربین حاضر شدن و این همه تازگی در هنرنمایی، نظیر ندارد. در کارنامه بلندبالایش بازی ضعیف یا متوسط ندارد با انتخاب‌هایی که درصد خطای پایینی دارند. او حتی در فیلم‌های بدی مثل «امپراتور جهنم» و «شکارچی شنبه» و «ایران برگر» می‌تواند به تنها نقطه قوت کار بدل شود. هنوز خلاقیت در بازی اش موج می‌زند و کیفیت حضورش همه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. هر نقشی را «باشکوه» بازی می‌کند، آنچنان که آن نقش جاودانه می‌شود و تا همیشه در یادها می‌ماند. نگاه‌هایش -نگاه‌های گویا و نافذش- یادآوری می‌کند که چقدر بازیگری وابسته به چشم‌هاست و فرق بازیگران را از نگاه‌هایشان می‌شود فهمید.
مگر می‌شود این همه مدت -بیش از ۶۰ سال- در تئاتر و سینما و تلویزیون در صدها اثر درخشید و یک کار بی‌کیفیت بیرون نداد؟ با کمترین لغزش و بی هیچ کم‌فروشی. این همه شخصیت متنوع و این همه فیلم متفاوت طی این شصت و چند سال، کارنامه او را به یک فهرست درخشان تبدیل کرده‌است.
از تقی پستچی، آقای هالو، گاو و دایره مینا و مدرسه‌ای که می‌رفتیم با مهرجویی بگیر تا هزاردستان و کمال‌الملک و ستارخان و همه همکاری‌هایش با حاتمی و از سرایدار تا مهرگیاه، از دزد و نویسنده تا پول خارجی، از شیرسنگی و جاده‌های سرد تا کفش‌های میرزانوروز و روز باشکوه، از جایزه و آفتاب نشین‌ها تا جزیره آهنی، از ناخداخورشید تا بوی پیراهن یوسف و دیوانه‌ای از قفس پرید و از سریداران و گرگها تا میوه ممنوعه و همین «برادرجان». اینها همه به کنار؛ آن همه تئاتر و تله تئاتر که در شماره نمی‌آیند را هم اضافه کنید. از «بلبل سرگشته» در سال ۱۳۳۵ تا «اعتراف» شهاب حسینی در ۱۳۹۷.
او پیشتر در «شهرزاد» بالاترین کیفیت ممکن را در نقش بزرگ آقا ارائه داد، سال گذشته در تازه‌ترین فیلمش «مسخره‌باز» نقشی را پذیرفت که در کارنامه بازیگری اش نمونه نداشت و کنار چند جوان پرانرژی طوری بازی کرد که دهان‌ها دوخته شد و حالا بازی‌اش در سریال «برادرجان» (فارغ از کیفیتِ عمومیِ خودِ مجموعه) بسیار دیدنی و گاه میخکوب کننده است.
جدا از شخصیت فردی مستحکم و استوار خودِ نصیریان، پایبندی او به اصول اخلاقی و حرفه‌ای، دوری همیشگی از حواشی مزاحم، انضباط و سلامت نفس مثال‌زدنی‌اش، موجب شده او به یک شمایل ماندگار در فرهنگ و هنر این سرزمین تبدیل شود. علی نصیریان با هر کارش ثابت می‌کند که برای تجربه کردن هر نقشی هنوز آماده است، برای در اوج ماندن هنوز انگیزه دارد و همواره صددرصدش را برای کارش می‌گذارد. این ویژگی‌ها در این دوره و زمانه کیمیاست. آقای نصیریان کیمیاست، باشکوه است.