سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا؛
«بچه مردم» روایت دلنشین و شیرین تلخی‌هاست
بعضی فیلم‌ها آنقدر حال خوب دارند که می‌خواهید ساعت‌ها فیلم ادامه داشته باشد و شما تماشاچی بمانید.
فیلم «بچه مردم» ساخته محمود کریمی از همین دست فیلم‌هاست. فیلم داستان جست‌وجو برای یافتن ریشه‌هاست.
فیلم در فضایی فانتزی داستان سرراست و دلنشین خود را روایت می‌کند با شوخی‌هایی که هم در تصویر و هم در کلام به خوبی مخاطب را با خود همراه می‌سازد؛ بی‌آنکه به ورطه کلیشه و هجو بیفتد.
فیلم اگر چه در غالب کمدی صرف تعریف نمی‌شود اما اثری طنازانه و شیرین است با ریتم و ضرباهنگی دلنشین که نشان از فیلمنامه‌ای قابل اعتنا دارد. در واقع باید گفت فیلم در مرحله فیلمنامه شکل واقعی خود را گرفته است.
در سینمای بی‌خلاقیت این سال‌ه جای خالی چنین آثاری در سینما ما خالی‌ست.
«اسفند» فیلمنامه چشم اسفندیار است
فیلم «اسفند» بیشترین لطمه را از فیلمنامه می‌خورد؛ جایی که داستان فیلم میان کاراکتر شهید علی هاشمی و عملیات خیبر در نوسان است. در نتیجه در پایان تماشاگر نه آن را درک کرده و نه این را هضم. به همین جهت نه شهید هاشمی در فیلم به خوبی معرفی می‌شود و نه عملیات خیبر شایستگی به تصویر کشیده شده است.
جنگ آنقدر قصه ناگفته و ناشنیده دارد که می‌توان گفت هنوز بخش عمده‌ای از آن‌ها نه گفته و نه روایت شده‌اند؛ مساله سینمای جنگ اما این نیست. تا زمانی که نگاه خودی و غیر خودی هست، تا زمانی که هنوز پرداختن به بسیاری از سوژه‌ها، خط قرمز پررنگی دارد، آن هم در حالی‌که سال‌هاست از جنگ می‌گذرد. «اسفند» در نهایت یک سوژه جذاب به هدر رفته است.