سینماسینما، حمید عبدالحسینی*
۲۸۸۸ قرار بوده ازطریق فایل صداها مابازاءهای تصویری و سینمایی ایجاد کند و ادای دینی به پرسنل یک مرکز کنترل هوایی و خلبانان ارتش داشته باشد این ایده در مرحله طرح کنجکاوی برانگیز است ولی وقتی با فیلم مواجه می‌شویم ساختمان روایت از هم گسیخته و متشتت به نظر می‌رسد و از انسجام و غنای لازم برخوردار نیست؛ درعوض کارگردانان کوشیده‌اند از طریق تصویرسازی که با همراهی فیلمبردار صاحب سبکی چون مرتضی پورصمدی به انجام رسیده بخشی از کاستی‌های فیلمنامه را پوشش دهند اما نتیجه فراتر از دیدن چند پلان سینمایی و ترکیب رنگ و نور دستاورد دیگری به همراه ندارد. تشخیص قالب فیلم نیز سوالی است که پاسخ به آن سخت است!
*نویسنده و کارگردان