سینماسینما، رضا صائمی

به نظر می رسد با انتخاب محمد مهدی عسگرپور به عنوان رئیس جدید هیئت مدیره خانه سینما، بار دیگر این خانه به خانه امید اصناف سینمایی تبدیل شود. نه امیدی چنان خوشبینانه و ایده آلیستی که گمان کنیم بحران خانه سینما و اهالی آن در مدت کوتاهی حل و فصل می‌شود اما حضور عسگرپور با توجه به سبقه مدیریتی و به گواه کارنامه‌اش می‌تواند فصل تازه‌ای در حیات خانه سینما را رقم بزند که دست کم از بی‌ثباتی و عدم استقلال صنفی و فشارهایی مضاعفی که از بیرون و بیش از همه از سازمان سینمایی بر این خانه وارد می‌شود کم شده و خانه سینما بتواند در فضای آرام و با ثبات و استقلال بیشتری به فعالیت‌های خود ادامه دهد. در وضعیت کنونی، خانه سینما به مدیری مقتدر و کنشگر نیاز دارد که در برابر انواع هجمه‌هایی که به سینماگران صورت می‌گیرد، بتواند از حیثیت و منزلت حرفه‌ای آنها دفاع کرده و اهل تسلیم و وادادگی در برابر فشارهای بیرونی برای انقیاد و انفعال اهالی سینما یا تبدیل شدن خانه سینما به بازوی اجرایی سازمان سینمایی در حیطه صنفی نباشد. کارنامه عسگرپور نشان از چنین مدیری دارد که بله قربان‌گو نیست و کنشگرانه عمل می‌کند. گرچه قرار نیست عسگرپور مدیر عامل خانه سینما باشد اما همین که او در راس هیئت مدیره خانه سینما قرار دارد و با توجه به تجربه مدیر عاملی خانه سینما در دوران گذشته و مدیریت‌هایی اجرایی گوناگونی که در کارنامه خود دارد، می‌توان او را بهترین گزینه ممکن در شرایط فعلی برای پیشبرد اهداف خانه سینما و اصناف سینمایی دانست. ضمن اینکه گروه‌های مختلف صنفی در درون خانه سینما با گرایش‌های متفاوت بر سر او به عنوان مدیری کارآمد اتفاق نظر دارند و این می‌تواند در انسجام و وحدت عمل اصناف سینمایی خانه سینما موثر باشد. حتی انتخاب او به عنوان رئیس هیات مدیره خانه سینما هم محصول ائتلاف تشکل‌های متعارض تهیه‌کنندگان بوده که این امیدواری را ایجاد می‌کند که حضور او در خانه سینما بتواند عاملی وحدت بخش و موجب همدلی و همراهی بیشتر اعضای خانه سینما در پیگیری مطالبات صنفی و صیانت از هویت حرفه‌ای خود در برابر فشار بیرونی باشد. خانه سینما به ویژه در شرایط کنونی به مدیری نیاز داشت که هم از جنس سینما باشد و هم زبان گفتگو با نهادهای قدرت در حوزه سینما را بشناسد تا از توان و اعتبار لازم و اثربخش برای هماوردی در این آوردگاه پرتنش و بحران خیز برخوردار باشد. آنچه بیش از هر چیز خانه سینما به آن نیاز دارد حفظ استقلال صنفی و رهایی از سایه سنگین سیاست است تا سینما، سینما باقی بماند.

منبع: روزنامه هم میهن