سینماسینما، زهرا مشتاق

در نیمه دوم سال ۹۶ معاونت توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی از بهره برداری میز خدمات الکترونیکی در این سازمان خبر داد و تاکید کرد این یک تکلیف قانونی در برنامه های نقشه راه اصلاح نظام اداره کشور است.
گرچه گام برداشتن در راستای هوشمندسازی نظام ناکارآمد اداری می تواند نوید بخش باشد، اما مخاطبان این سیستم الکترونیک با چنان مشکلاتی رو به رو می شوند که آرزو می کنند صدبار در همان راهروهای ارشاد و میان طبقات سرگردان باشند، ولی گرفتار سامانه نشوند. سامانه ای که در بدو ورود اولین پیامش این است که فقط با مرورگرهای کروم یا فایرفاکس وارد شوید. اما این تازه اول مشکلات است. مهم نیست که چه تقاضایی داشته باشید؛ صدور پروانه ساخت برای فیلم بلند یا کوتاه، تمدید مجوز فیلم یا شرکت فیلم سازی، تعویض نام فیلم، پی گیری یک درخواست و یا هر کار دیگری. شما با سامانه ای انباشته از مشکلات جدی، هم در ورود و هم ادامه کار رو به رو می شوید.
برای همین تصمیم می گیرید سامانه را رها کنید و به مسول مربوطه مراجعه کنید. مسول مربوطه؟ مسول مربوطه کجا بود. آقایان و خانم ها نیستند. دورکاری هستند. خب پس چگونه امکان دسترسی وجود دارد؟ نه تلفن همراه کارمند را داریم و نه اصلا درست است که به تلفن شخصی او زنگ بزنیم. حالا شما تصور کنید یک گروه، یک مجموعه لنگ همین مجوز یا نتیجه کار است. پس یک ریز تلفن می کنید به شماره هایی که دارید. از این داخلی به آن داخلی. از این اتاق به آن اتاق. تلفن ها یک بند اشغال است. یا بوق می خورد و کسی جوابگو نیست. مستاصل تصمیم می گیرید به ۳۸۵۱۱ که تلفن خانه مرکزی است زنگ بزنید تا آنها شما را به یک جایی وصل کنند. شاید حتی پشت تلفن یک ده هزار تومانی نذر کنید که فقط کسی گوشی را بردارد. بعد از روزها، بعد از بسیار صدای بوق اشغال و بوق ممتد شنیدن، ناگهان معجزه ای می شود و صدای آقا یا خانم کارمند شنیده می شود. ارزش این بله ای که شنیده اید؛ حتی از بله سر سفره عقد هم مهم تر است. شوکه می شوید. باور نمی کنید کسی زحمت کشیده تا گوشی تلفن را جواب دهد. ذوق زده و یک نفس بعد از سلام و سرسلامتی مشکلتان را می گویید و با خوشحالی تمام منتظرید و فکر می کنید، تمام، مشکلتان دیگر حل شده است. شما سخت در اشتباهید. کارمند مربوطه حق به جانب، بی تفاوت و در بی حوصلگی محض می گوید سامانه. به سامانه مراجعه کنید و اگر خیلی خوش شانس باشید، ممکن است شما را به واحد پشتیبانی سایت ارجاع دهند تا آنها پاسخگو باشند. در واحد پشتیبانی اساسا کسی نیست که گوشی را بردارد چه رسد به پاسخگویی. ولی بالاخره بعد از سه چهار روز زنگ زدن های بی وقفه کسی گوشی را برمی دارد و با اخمی که از پشت تلفن هم پیداست می گوید چرا به اینجا زنگ زده اید؟ کی شماره اینجا را داد؟ کی گفته اینجا زنگ بزنید؟! و شما با شرمساری و البته استیصال تمام گوشی زودتر قطع شده را زمین می گذارید و اسکناس ده هزار تومانی را که نذر کرده بودید، در جیبتان می گذارید.
برای همین فکر کردم از مدیران ارشد سازمان سینمائی بخواهم با «صدای مبدل» یا فرستادن اشخاصی با «لباس مبدل» حال و روز زار ارباب رجوع ها را در مواجهه با سایت و اداره، خود شخصا یا نیابتا تجربه کنند و ببینند کارمندان محترم سازمان سینمائی در برخورد با مراجعه کنندگان مستاصلی که هیچکس جوابگویشان نیست چه می کنند و چه حالی دارند.
زنگ ها برای که به صدا درمی آید؟ این جا کسی جوابگو نیست.