ما اهل رسانه- به‌طور مشخص حالا رسانه‌های فرهنگی و سینمایی- چرا مدیران را پاسخگو نمی‌کنیم؟ چه در دوران مسئولیت و چه بعدش. چرا مدیرانی را که دورانشان تمام شده ول می‌کنیم بروند پی زندگی‌شان؟ چرا یقه‌شان را نمی‌گیریم که آقاجان بیا درباره اقداماتی که کردی و تبعاتش پاسخ بده. حالا چه عملکرد مثبت و چه منفی. بیا بنشین و بگو و از عملکردت دفاع کن، دلایلت را بگو. درباره عملکرد مدیرانت حرف بزن. رک و راست و صریح.
بابت همچه کاری که نمی‌گیرندمان. خیلی جاها به عنوان رسانه دست و دهانمان بسته است ولی بعضی جاها خودمان کم کاری می‌کنیم. کارِ حداقلی‌مان را که باید انجام دهیم دستکم.
دوم اینکه چرا ما به سرعت، مدیران جدید را وادار نمی‌کنیم که بیا بنشین ببینیم برنامه‌ات چیست. تو که مسئولیت مهم پذیرفته‌ای بیا ببینیم اصلا برنامه داری؟ حوزه کاری‌ات و اقتضائاتش را می‌شناسی؟ از مشکلاتش خبر داری؟ یا می‌خواهی با تاتی‌تاتی و آزمون و خطا روی کله‌ی کچل ما اوستا شوی؟ بیا درباره عملکرد خودت در چندسال گذشته حرف بزنیم. ببینیم اصلا خودت را جزو بانیان وضع موجود می‌دانی یا نه؟ منتقد وضع موجودی یا مویدش؟ به کجاهایش انتقاد داری و کجاهایش را تایید می‌کنی؟ عملکرد کدام مدیران را تایید می‌کنی، کدام‌ها را نه و چرا؟ بیا بنشین ببینیم اصلا می‌خواهی چه کنی؟ چند مرده حلاجی؟ نباید بگذاریم کسی سه، چهارسال دیگر را با آزمون و خطا و تصمیمات غلط به باد دهد. هر مدیری وقتی می‌خواهد تصمیمی بگیرد باید بداند که هزینه‌ها و مسئولیتش را بپذیرد و پاسخگو باشد. بداند که گریزی از تبعاتش ندارد.
کار اصلی ما به عنوان رسانه باید تحلیل و مطالبه و پاسخگو کردن مدیران باشد، به اشد و اصرحِ وجه. هرکسی مسئولیت می‌گیرد باید بداند که بدهکار ماست نه طلبکار ما. ما باید مراقب حرکات او باشیم نه او مراقب ما، او باید خدمت کند و ما خدمت بگیریم. اینطور هم نیست که پایش را روی پا بیندازد و هرکاری دلش خواست بکند. اینطور هم نیست که وقتی می‌رود کسی نگوید بیا پاسخ بده که چه کردی. این ماجرا فقط به سود مدیران است و به ضرر مردم. رسانه باید جلوی این روال غلط را بگیرد.
من همینجا آقایان خزاعی و فریدزاده را جدا جدا به یک گفت‌وگوی صریح و چالشی زنده در هرکجا که بگویند دعوت می‌کنم. ببینیم کدامتان شجاع‌ترید…. پس خبر از شما.