سینماسینما، سمانه احمدی
به نظر میرسد با تغییر نگرش متولیان امر و روی خوش نشان دادن قوه قضائیه به فیلمسازان در سال های اخیر، ساخت فیلم های جنایی و مبتنی بر پرونده های واقعی رونق تازه ای در ایران پیدا کرده است. از این منظر «بیبدن» فارغ از حاشیه هایی که برای آن به وجود آمد، فیلم قابل تاملی است.
فیلمی که برخلاف فیلم قبلی کاظم دانشی به عنوان نویسنده، پر واضح فیلم جانبدارانه و واجد پیام و نتیجه گیری است. از این منظر و در مقطع حساس کنونی (واکنش مخالف به اعدام) فیلم جسورانهای محسوب میشود.
در این مجال، فیلم از سه منظر قابل طرح و بررسی است.
۱- سوژه؛ اشاره به الهام گرفتن نویسنده از پرونده قتل غزاله و اعدام آرمان با توجه به وسعت طرح آن در سطح بین المللی(ورود سازمان بین الملل)، مدت زمان طولانی رسیدگی و دادخواهی(تقریبا۸سال)،تاثیر افکار عمومی، فضای مجازی و تلاش افراد مختلف و سرشناس برای جلوگیری از اعدام آرمان و از همه مهم تر پیدا نشدن جسد غزاله، همه و همه از سوی یک خبرنگار و رسانه، همان مسیری را برای فیلم می گشاید که رسانه ها و فضای مجازی برای خانواده ارغوان در فیلم .
بهرحال نمی توان کتمان کرد که اسکلت فیلمنامه جز یکسری تغییرات ، بسیار یادآور همان پرونده مشهور است (به خصوص موضوع پیدا نشدن جسد دختر و…) اما از آنجایی که پرونده های زیاد مشابه ای ممکن است وجود داشته باشند که مانند پرونده فوق رسانه ای نشده باشند، پس به قطع نمیتوان درباره آن اظهارنظر کرد.
نکته قابل تامل در بحث سوژه فیلم و شایعه قوت گرفته پیرامون آن، سیطره رسانه بر پیش داوری ،منظر و نحوه مواجهه ما با مسائل است. به طوری که در این مورد به خصوص من مخاطب هدایت و ترغیب می شوم تا آرمان و غزاله را ولو با اسم مستعار و شرایطی کمی بالا و پایین تر بر روی پرده ببینم.
۲- محتوا: که شامل فیلمنامه و محتوای بیانی مورد نظر است. به نظر می رسد دانشی در «بی بدن» بر خلاف «علفزار» به رابطه بهتری با ضابط های قضایی دست یافته به طوری که سعی می کند میانه ماجرا را بگیرد و اسب خود را بر بدن فضای مجازی و گرداننده های نامرئی چنین صحنه هایی بتازاند. به طوری که مخاطب احساس می کند(با استناد به گفت گوی پایانی مادر ارغوان) اگر هشتگها و پلاکاردهای مخالفت با اعدام و اعدام نکنید به ظاهر برای دفاع از متهم راه نمی افتاد، پسر جوان متهم فیلم بخشیده میشد.
نکته جالب دیگه شخصیت پردازی بازپرس جدی و شاید خشن پرونده است که همزمان دو روی سکه و عیار وجودی او به تصویر کشیده شده و محک زده می شود. اگر دقیق تر نگاه کنیم با سه شخصیت اصلی و پرداخته شده در این فیلم مواجه ایم که دافعه و جاذبه و کنشگری های درام بین این سه تن در نوسان است؛ پازپرس پرونده، مادر ارغوان و پدر سروش. مابقی شخصیت های پاساژ های درام محسوب می شوند و در سایه سه ضلع اصلی قوام چندانی نمییابند. اما نقطه ضعف فیلمنامه و بخش اضافی و نچسب آن اعتراف پدر سروش در زندان است که اگر در تدوین مجدد از فیلم حذف شود به قوت درام هم افزوده خواهد کرد و صحنه پایانی فریادهای پدر را هم تاثیرگذارتر خواهد کرد.
موضوع مهمی که در مورد «بی بدن» وجود دارد، به قول دوستانی که در هر فیلم به دنبال پیام و … هستند، پیام اخلاقی فیلم است. دانشی، در متنی که نگاشته، به خدمت بی قید و شرط والدین به فرزندان، رفاه بی حصر، دوپارهگی خانواده ها، عدم درک متقابل، سیطره رسانه، مشکلات شبکه های مجازی، همه و همه را به نوعی بخشی از طنابِ داری نشان می دهد که حلقه اش بر گردن پسر جوان روز به روز تنگ تر و تنگ تر می شود.
اون در این متن از بیرون و لایه دوم و سوم ماجرا به آن می نگرد و هیچ زمان با پسر به تنهایی مواجه نمی شود.
از این رو «بی بدن» فیلمی مبتنی بر روانشناسی اجتماعی و آسیب های اجتماعی یک جرم است تا روایت زندگی و سرنوشت فردی.
۳- فرم: آنچه از فرم در این مجال اهمیت پیدا می کند، بازی بازیگران و قاب بندی هاست. در مورد بازی بازیگران انتخاب غیر متعارف الناز شاکردوست و سروش صحت به عنوان پدر و مادر یک دختر جوان دانشجوست که با عدم نمایش تصویری از او به پذیرش تدریجی نقش مادر بودن شاکردوست کمک می کند. که اگر ارغوان «دختر گمشده» پیدا می شد، این شاکردوست و تلاش هایش بود که از دست می رفت.
درست است که انتخاب سروش صحت، ساده لوحی پدر را تا حدودی القا می کند اما گزینه درجه یکی برای این نقش نیست و با توجه به عدم شخصیت پردازی کامل آن، به تاثیرگذاری قصه کمک چندانی نمی کند حتی با وجود ترسیم صحنه آرزوی پدر…
در مورد پژمان جمشیدی هم شیمی بازی اش تاثیرگذار است اما فیزیک بازی اش چندان چنگی به دل نمی زند. به طوری که در نماهای بسته شاهد قاب های چشمگیری از از بازی او هستیم و در چند نمای بازی که از او می بینیم، کمی دچار تردید می شویم.
گلاره عباس همچنان بازیگر خوبی است و بازی درخشانی ارائه می دهد که با یک شعله کبریت آغاز می شود و سپس دل جماعتی را به آتش می کشد.
نوید پورفرج که نماینده غیرت است و قانون. بازی چند وجهی را با فراز و فرودهای لازمه به تصویر می کشد که می درخشد و به چشم می آید.
در پایان «بی بدن» فیلمی است که ارزش یک بار دیدن را حتما دارد و وظیفه «معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه» است که از ساخت چنین آثاری حمایت کرده و به ساخت آزادانه آنها کمک کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- تازهترین آمار فروش فیلمهای روی پرده سینماها/ بهرام افشاری رقیب جواد عزتی میشود؟
- ریسکناپذیری/ نگاهی به فیلم «بیبدن»
- چند تماشاگر برای فیلمهای نوروزی به سینما رفتند؟
- ۶ فیلم جشنواره فجر در اکران نوروزی
- مردی که تد لاسو نبود/ نگاهی به فیلم «پرویز خان»
- احتمال حضور «بیبدن» در سودای سیمرغ جشنواره فجر
- افخمی: «بی بدن» را به جای «صبح اعدام» وارد مسابقه کنید
- اعتراض خانواده مقتول به «بی بدن»
- انتقادات نویسنده فیلم «بیبدن» از برخورد جشنواره فجر با این اثر
- سینماگران حاضر در نشستهای تخصصی جشنواره فیلم کوتاه تهران معرفی شدند
- گفت و گو با کاظم دانشی، کارگردان فیلم «علف زار»/ برخی راویان جنبش «می تو» خودشان هم مقصرند
- «علفزار»؛ فیلمی که برای مخاطب ارزش قائل است
- این زن حرف میزند/ نگاهی به «علفزار»
- هزار داستان/ نگاهی به فیلم «علفزار»
پربازدیدترین ها
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- جایزه بزرگ جشنواره کازابلانکای مراکش به «برندهها» رسید
- ۲ انیمیشن ایرانی به جشنواره معتبر انسی راه یافتند
- «رُخ» بهترین مستند جشنواره فیلم مسکو شد
- «آوای ابرها» به جشنواره کاریبتونز کلمبیا راه یافت
- ۳ جایزه جشنواره مسکو به «آه سرد» رسید
- خانواده قاتل از «بیبدن» شکایت میکنند؟
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟