سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا

«بی مادر» به کارگردانی سید مرتضی فاطمی ملودرامی بی رمق است که تکلیفش با داستان و مخاطبش روشن نیست.

مخاطب متوجه نمی شود مساله فیلم رحم اجاره ای است و یا سوظن بیخود و بی جهت مابین زن و شوهر یا فاصله طبقاتی و یا…
فیلمساز می خواهد همه اینها را داشته باشد اما عملا توانش را ندارد. چرا که نه خط اصلی داستان فیلم مشخص است و نه خرده روایت های پیرامونی آنقدر جان دارند که کمکی به پیشبرد قصه فیلم کنند.
ظن و شکی که قرار است به عنوان خرده روایتی جذاب در خدمت داستان اصلی باشد شکل نمی گیرد نه در تصویر و نه در کلام. تکلیف خط داستانی اصلی فیلم هم که مشخص نیست. در نتیجه می ماند چند تصویر شیک و چند جمله گل درشت که البته به اثر یعنی فیلم ختم نمی شود.