تقابل نهادهای اجتماعی با خانواده/ نگاهی به فیلم «همه برای بازی»

سینماسینما، شهرام اشرف ابیانه

سینماسینما در ۱۰ یادداشت به نویسندگی شهرام اشرف ابیانه، ۱۰ فیلم بخش‌های جنبی هفتادوششمین جشنواره فیلم کن را معرفی و بررسی می‌کند. این یادداشت‌ها برگرفته و برگردان از سایت deed هستند. 

All to play for  (همه برای بازی)

ساخته: دلفین دلوژه

به نمایش درآمده در بخش نوعی نگاه و نامزد دوربین طلایی هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن

فیلمی که کارهای کن لوچ را به یاد می‌آورد، با مجموعه‌ای از جر و بحث‌ها و کنش‌هایی که انگار فی‌البداهه خلق شده‌اند. دخالت سازه‌های اجتماعی در ساختار یک خانواده و فروپاشی روانی و ناامنی‌ای که در پی آن می‌آید را پیش از این در فیلم‌های فیلمسازانی چون کن لوچ دیده‌ایم، منتهی تاکید فیلمساز اینجا بیشتر روی مادر خانواده، با بازی پر از حس و گرمای ویرجینیا افیرا، است و مشکلاتی که او و خانواده‌اش در پی از دست دادن حق حضانت پسر نوجوانش، با سازمان‌های مددکار اجتماعی پیدا می‌کند. به عبارتی جنبه‌ی روان‌شناسانه‌ی داستان و حس و حال فویباگونه‌ای که شخصیت اصلی فیلم، سیلوی، ناخواسته درگیر آن می‌شود تم‌مایه‌ی اساسی فیلم است. 

ویرجینیا افیرا با بازی تهاجمی و نمایش خشونتی پنهان که بر او سایه انداخته، بی‌شک ستاره‌ی اصلی فیلم است. همه‌ی وقایع و رویدادهای داستانی حول شخصیت او چیده می شود. امتیازِ دیگر فیلم، نوع کار با مکان‌های بسته است که چون حصاری شخصیت اصلی زن فیلم، سیلوی، و خانواده‌اش را گرفتار کرده. به ندرت نمای باز یا لانگ شاتی در فیلم می‌بینیم. همه چیز نوعی در زندان بودن را تداعی می‌کند.  نمای پایانی، فرار مادر و پسر نوجوانش و اولین چشم‌اندازی که از دشت‌های باز داده می‌شود و موسیقی پایانی، تنها قطعه‌ی موسیقیایی فیلم، حسی از آزادی و رهایی را در این فیلمِ زنانه‌ی خانوادگی به رُخ می‌کشد. 

 

ثبت شده در سایت پایگاه خبری تحلیلی سینما سینما کد خبر 187151 و در روز یکشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۲ ساعت 15:38:39
2024 copyright.