سینماسینما، پگاه هوشنگی

تلفن سیاه آخرین ساخته‌ی اسکات دریکسون همانند دیگر آثارش ژانر وحشت و دلهره را دنبال می‌کند اما در تلفن سیاه تلاش دارد تا آمیزه‌ای از ترس و دلهره و فانتزی را در مقابل تماشاگر قرار دهد. به گواه منتقدان، تلفن سیاه نسبت به اثر قبلی دریکسون یعنی شوم (sinister) اثری کامل‌تر به شمار می‌رود.داستان روایت ناپدید شدن نوجوانان شهری در دنور آمریکا در اواسط دهه‌ی هفتاد میلادی است. ناپدید شدن نوجوانان وحشتی در شهر ایجاد کرده و پلیس ناتوان از کشف علل این حوادث. فینی (با بازی میس تامس) توسط رباینده‌ی مخوف و مرموز داستان ربوده می‌شود و در زیرزمین تاریک و ترسناکی اسیر می‌شود. شاید در ابتدا تصور می‌کنید که با فیلمی مشابه IT یا roomروبرو هستید ولی تلفن سیاه کوچک و خرابی که در گوشه‌ای از اتاق فینی قرار دارد داستان متفاوتی را برای شما تعریف می‌کند که تا انتها از جایتان تکان نمی‌خورید. فینی نوجوان سختکوش و در عین حال ساده‌ای است که مدام مورد تعرض همکلاسی‌هایش قرار می‌گیرد. پدر دائم الخمر و نداشتن مادر زندگی شخصی‌اش را بیش از پیش سخت و غیرقابل تحمل نشان می‌دهد، اما حضور خواهر کوچکترش (با بازی مدلین مک گراو) کمی تحمل این فضا را برایش آسان می‌کند، اما ربوده شدنش توسط بچه دزد شرایط را از این که هست برایش بدتر می‌کند. بچه دزد یا همان رباینده ی مخوف (با بازی اتان هاوک) یکی از شاخصه‌های اصلی و متمایز تلفن سیاه است. در سراسر فیلم چهره‌ی بچه دزد را نمی‌بینیم و او مدام با ماسک‌های عجیب و ترسناک صورت خود را پوشانده است اما تنها تماشای چشمان شخصیت بد داستان از پشت ماسک و فرم راه رفتن و حرکاتش به اندازه‌ی کافی ایجاد ترس و وحشت می‌کند. تلفن سیاه خرابی که در گوشه‌ی اتاق است (بچه دزد چند بار تاکید می‌کند تلفن خراب است و حتی هیچ گونه سیم و اتصالی به شبکه ی مخابراتی ندارد) کم کم به کمک فینی می‌آید و عامل ارتباط او با ارواح نوجوانانی که قبلا توسط بچه دزد به قتل رسیده‌اند می‌شود. حضور ناگهانی ارواح و تلاش‌های فینی برای نجات از دست بچه دزد ضربان قلب تماشاگر را بشدت بالا می‌برد. عموما فیلم‌هایی که شخصیت‌های اصلی‌اش سنین پایین و نوجوان هستند سختی و چالشی جدی برای سازندگان فیلم ایجاد می‌کنند ولی بازی‌های گرم و شاید استثنایی فینی و خواهرش یکی دیگر از نقاط قوت فیلم است. تلفن سیاه با بهره بردن آگاهانه و معنادار از اشیاه همانند تلفن، بادکنک سیاه(بچه دزد با استفاده از این بادکنک‌ها طعمه‌های خود را به دام می‌اندازد)، ون سیاه، چراغ قوه‌ی اسباب بازی که اتفاقی فینی به همراه دارد و … می‌تواند به سادگی دقایق دلهره آوری را برای شما رقم بزند. شاید بتوان پایان این گونه فیلم‌ها را براحتی پیش بینی کرد ولی با وجود پایانی خوش اصل غافلگیری شما را رها نمی‌کند و انرژی فیلم تا انتها حفظ می‌شود. تلفن سیاه را حتی اگر طرفدار ژانر وحشت نیستید ببینید چون با روایتی گرم و بی لکنت از تلاش برای زنده ماندن روبرو خواهید شد.