سینماسینما، گلاره محمدی

چهل سال از برگزاری اولین دوره جشنواره فیلم فجر می گذرد ولی این جشنواره که پا به میانسالی گذاشته و روزی ویترین بهترین آثار سینمای ایران بود همچنان درگیر آزمون و خطاست.

کمتر از بیست و چهار ساعت دیگر مهمترین رویداد سینمایی ایران افتتاح می شود ولی خبری از رونمایی پوستر و اکران آن در فضاهای تبلیغات محیطی شهری نیست! مگر نه اینکه پوستر، شناسنامه رویداد هنری است؟ مگر هر یک از فیلمها رونمایی از پوستر را به عنوان بخشی از روند تبلیغات و اطلاع رسانی خود در کمپین هایشان لحاظ نمی کنند؟ مگر دوره های خاصی مثل دهم و بیستم و سی ام و چهلم که هر ده سال یک بار اتفاق می افتند فرصت ویژه ای برای برگزارکنندگان و طراحان جهت ارائه طرحی خاص محسوب نمی شوند؟ و مگر نه اینکه هویت بصری هر رویداد در پوستر یا اعلان آن متبلور است؟ همه این سوالها یک پرسش را پررنگ می کند؛ پوستر جشنواره چهلم چه شد؟

لطفاً برای این یک فقره توجیه همه گیری کرونا را تکرار نکنید که به هیچ وجه کارکردی ندارد! صرفه جویی مالی هم که دیگر طنزی تلخ و تکراریست. پس باز باید پرسید؛ پوستر جشنواره چهلم چه شد؟

مسئولان جشنواره که کیفیت این رویداد سینمایی را با «کن» و «برلین» و «ونیز» مقایسه می کنند و از راه نرسیده تلاش می کردند جشنواره جهانی را که با موفقیت از بخش ملی جدا شده و اعتبار بین المللی پیدا کرده، مجدداً با بخش ملی پیوند دهند، آیا نگاهی به پوسترهای این فستیوالها در سالهای خاص انداخته اند؟ یعنی حتی به انتخاب یک طراح حرفه ای و مطرح برای طراحی پوستری ماندگار فکر نکرده اند؟

در حالی که هنوز پاسخی برای این پرسش پیدا نکرده ام که پوستر جشنواره چهلم فجر چه شد؟ سالهایی را به یاد می آورم که از صادق بریرانی و مرتضی ممیز تا ابراهیم حقیقی و رضا عابدینی طراحان بنام پوستر جشنواره فجر بودند و در کمال ناباوری و افسوس فراوان برای چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر پوستری طراحی و رونمایی نشده است. گمان می کنم امسال سال «بی» هاست؛ «بی رویا»، «بی مادر» و حالا بی پوستر…!