سینماسینما، سید رضا صائمی:

یادداشتم را با نقل قولی از استاد عباس کیارستمی آغاز می کنم که از زبان شهرام مکری در مراسم بزرگداشت استاد در جشنواره اخیر سینمای کودک در اصفهان بیان شد. به گفته مکری، کیارستمی که همواره ذوق شاعرانه داشت در دفاع از سینمای هنر و تجربه با اندکی دستکاری شعر حافظ گفته بود: «خوش بود گر هنر و تجربه آید به میان». جالب اینکه هر دو نام به عنوان دو نسل از فیلمسازان متفاوت و صاحب سبک با سینمای هنر و تجربه گره خورده است و هر دو محصول سینمایی هستند که تا دیروز به آن سینمای هنری یا آوانگارد می گفتند و امروز به سینمای هنر و تجربه شناخته می شوند. به این نام ها می توان فیلم ها و فیلمسازان دیگری را هم اضافه کرد که وقتی به فهرست آن می نگریم به کلکسیونی از سینماگرانی می رسیم که نام و آثارشان نشان از اعتبار و افتخار سینمای پیشرو و فرهیخته ای دارد که ظرفیت و ظرافت سینمایی را می توان در پس آن ردیابی کرد. سینمایی که فارغ از مناسبات و معادلات تجاری به تجربه هنری سینما پایبند بوده و افق های تازه ای را از زاویه دید دوربین خود می گشاید و می نمایاند. سینمایی که نه به قصد فتح گیشه که شکستن کلیشه و فتح باب های جدید در تجربه فیلمسازی، بستری فراهم کرده تا هم سینماگران متفاوت را در صید تجربه های تازه یاری کند و هم برای مخاطبان خاص، مجالی برای تماشای دیگرگونه، فراهم آورد. این تماشاگه راز را باید پاس داشت که سرشت و سرنوشت سینمای اندیشه و فرهمندانه ما بر زمین آن بنا می شود و نضج می گیرد. در این چند سالی که گروه هنر و تجربه به شکل ساختارمندی، ساماندهی شده شاهد بروز و ظهور استعدادهای جوان و جدیدی در فیلمسازی بودیم که غنیمتی گرانقدر برای سینمای ماست و چشم انداز پرامیدی را برای آینده سینمای ایران نوید می دهد. سینمایی که به جرات می توان گفت بیش از سینمای تجاری، مخاطب محور است به این معنا که با طیفی از مخاطبان آگاه همراه است؛ مخاطبانی که با انتخاب آگاهانه به تماشای فیلم می نشینند و فراتر از این مخاطب پرور است و بر درک فیلم مخاطبانش می افزاید. این گروه طیف هایی را به سینما کشانده که قبل از این فیلم های مورد علاقه خود را در هیچ سینمایی نمی توانستند ببینند. پاشنه آشیل بسیاری از منتقدان و معترضان سینمای هنر و تجربه بر محور اکران بنا شده این در حالی است که گروه هنر و تجربه برای حل بحران اکران فیلم هایی به میدان آمده که اجازه و مجال دیده شدن نداشتند. فیلم های مهجور و فیلمسازان مغمومی که پس از سال ها انتظار و یاس پشت درهای بسته، اکنون چند سالی است که مجال اکران فیلم های خود را یافته اند و هنر و تجربه به خانه امید آنها بدل شده، همچنان که مخاطبان خاص سینما به این خانه دل بسته اند. خانه ای که تجارتخانه سینمایی نیست و از دل آن افراد و آثاری بیرون می آید که سهم بزرگی در اعتبار داخلی و جهانی سینمای ایران دارد. تاسیس گروه هنر و تجربه به ثمر نشاندن هزینه های مادی و انسانی است که برای ساخت فیلم های زیادی مصرف شده اما فرصت تماشا نیافته! این تماشاخانه را باید با آتش حمایت گرم کرد نه با آتش لجاجت سوزاند!

روزنامه ایران