سینماسینما، محدثه واعظی‌پور
«بازنده»، عناصر جذاب و کنجکاوی‌برانگیز کم ندارد. تیم بازیگران به ویژه علیرضا کمالی که پس از درخشش در «پوست شیر»، همه منتظر انتخاب بعدیش بودند، و فضای پلیسی و قصه معمایی آن، که هر چه پیش می‌رود پیچیده‌تر می‌شود عوامل مهمی برای دیده شدن سریال هستند.
نوع روایت قصه، استفاده از راویان متعدد، معرفی شخصیت‌ها و ارتباط آنها با هم، فضایی پرتعلیق به وجود آورده و حدس رویدادها و فرجام شخصیت‌ها را دشوار کرده است.
ارغوان (سارا بهرامی) در پیچ و خم‌های داستانی از مادر معصوم فرزند از دست داده به زنی عصبی و تندخو تبدیل می‌شود، کاوه (صابر ابر) متزلزل و غیرقابل اعتماد است و لباس عاشق دلسوخته، به تنش زار می‌زند. حرکت تدریجی سریال از ملودرامی عاشقانه به سمت قصه‌ای معمایی و تلخ، آرام و باورپذیر رخ می‌دهد و ذهن ببینده را درگیر می‌کند.
فضای گرفته و تاریک آپارتمان، گویی با جهان بیرون ارتباطی ندارد. دوربین کمتر به شهر نزدیک می‌شود، تمرکز نویسنده و کارگردان بر شخصیت‌ها، حس و حال و ارتباط آنهاست و از این طریق، قصه پیش می‌رود.
گذشته ارغوان، هر چه بیشتر فاش می‌شود، تلخ‌تر است. اما در قسمت هفتم از زاویه دید جانا، مادرش را می‌بینیم. این تمهید هوشمندانه، دوباره ذهن تماشاگر را بازی می‌دهد تا نگاه منفی‌اش نسبت به ارغوان پررنگ تر شود.
آنچه تماشای این سریال را نسبت به دیگر سریال‌های عرضه شده این روزها، دلپذیر می‌کند، جدا از قصه معمایی، سر و شکل حرفه‌ای و استاندارد آن است. کمتر می‌توان بازی بد در سریال دید. حتی درباره بازیگران نقش‌های کوتاه و فرعی. استفاده از امیر غفارمنش در نقشی جدی، یکی از ریسک‌های کارگردان است که جواب داده و باعث شده پس از سال‌ها سیمایی متفاوت از این بازیگر ببینیم. شخصیت پلیس خشن (پارسا) و کاراگاه درگیر بحران شخصی، نمونه‌های آشنایی هستند که خوب ایرانی شده‌اند.
«بازنده» بدون این که بخواهد آشکارا درباره مشکلات امروز جامعه ایران، صحبت کند با وفاداری به قواعد ژانر پیش می‌رود، در عین حال بخشی از مختصات جامعه امروز و روابط غریب و سرتاسر منفعت‌طلبی حاکم بر آن را بازتاب می‌دهد. در جهان تیره و پلشت قصه، کمتر می‌توان به عشق، رفاقت و انسانیت رسید، همه چیز رنگ باخته و از دست رفته به نظر می‌رسد.
«بازنده» هر چه پیش آمده، بهتر شده و برخلاف اغلب سریال‌های پلیسی داخلی ایده کم نیاورده و قابل پیش بینی نشده، به نظر می‌رسد غافلگیری‌های جدی‌تر در راه است. یک پایان غافلگیرکننده می‌تواند بهترین حسن ختام برای این سریال جذاب باشد.