سینماسینما، محسن جعفری راد

علی معلم به معنی دقیق کلمه منتقد فیلم و سینما نبود اما سهم مهمی در جنبه های انتقادی سینمای ایران داشت. سال ها برنامه ساز تلویزیون بود. یکی از باثبات ترین مجلات سینمایی را راه انداخت و طبعا در هدایت نگاه منتقدان مجله اش نقش مهمی داشت. از طرفی دیگر جشن مجله اش با نام حافظ را برگزار می کرد که با عنوان تنها جشن بخش خصوصی قابل ارزیابی بود. علاوه بر این ها به طور عملی هم سینما را تجربه کرده بود. با تهیه کنندگی چند فیلم از جمله گاوخونی،ازدواج به سبک ایرانی،آل و قرار بود کوروش کبیر را هم بسازد که نشد. پای ثابت هیات انتخاب و داوری های جشنواره های معتبر بود و در عکسهای رسانه های ایرانی از جشنواره کن چهره او بیشتر از همه دیده می شود.

اما وجه اشتراک همه این عناوین و اشتغالها و حضورها، نگاه مستقل او از هر نوع جناح سیاسی و تفکر غیر سینمایی بود. نگاهی لذت جو به سینما و نقد که باعث شد مجله اش توقیف شود اما باز هم ادامه دهد.به او اجازه برگزاری جشن حافظ ندهند اما باز هم ادامه دهد و در اجرای جشن هایش هم انواع و اقسام طعنه ها و کنایه ها را به مانع تراشان زد. این نگاه مستقل و مبنی بر لذت بردن از سینما آخرین بار در جضورش مقابل یک فرد غیر سینمایی در برنامه سی و پنج فریدون جیرانی نمود عینی پیدا کرد. به صریح ترین شکل ممکن و با گزنده ترین لحن به فرد غیر سینمایی مقابلش که با عنوان جعلی منتقد آمده بود،یاد داد که ما منتقدان و اهالی سینما از سینما لذت می بریم و شما و گروه های سیاسی تان کمر به قتل سینما و فرهنگ بسته اید.
ویژگی متمایز دیگر او از همکارانش، خوش پوشی و شیک پوشی اش بود.شاید کسی به یاد نداشته باشد که او را با ظاهری غیر رنگی و شلخته دیده باشد. هر چند حرف و حدیث های زیادی درباره وضع مالی اش مطرح بود اما تا جایی که به سینما و مخاطبانش ربط پیدا می کرد او کارش را درست انجام می داد و همیشه به سینمای مملکتش می بالید.
هر چند در یکی دوسال اخیر مجله دنیای تصویر افت فاحشی پیدا کرده و بیشتر صفحاتش صرفا پر می شود تا اینکه کیفیت متن ها و سمت و سویش مشخص باشد مثل دهه قبل، اما در زمانه ای که اکثر نشریات دولتی و سفارشی بنویس هستند، مجله دنیای تصویر در کنار مجله فیلم و مجله سینما و ادبیات تنها مجلات تخصصی و مستقل ما هستند و به خاطر همین پایداری باید امیدوار بود که راه و نگاه علی معلم بعد از سفرش ادامه پیدا کند.

نگرانی بزرگ اینجاست که بعد از علی معلم تکلیف طول و عرض و عمق و رنگ مجله دنیای تصویر چه می شود؟ درسالی که دو نشریه سینمایی، دیگر به چاپشان ادامه ندادند یعنی روزنامه سینما و ماهنامه صنعت سینما،امیدواریم مجله دنیای تصویر به این سیاهه حسرت اضافه نشود و به خاطر پاسداشت علی معلم هم شده،محکم تر از قبل گامهایش برداشته شود.

سفرت به خیر باد
مرد خوش تیپ سینمای ایران