سینماسینما، علی پاکزاد
این روزها فضای مجازی شده است تیغی در گلوی خیلی از تصمیم‌سازان و دست اندرکاران. نه از آن جهت که عرصه عمومی و سرگرمی ساز است، بلکه از آن جهت که شفاف کننده است و به سرعت، پشت پرده‌ها را به درست یا غلط عیان می‌سازد.
از همین روی نمی دانم چرا در بیانیه هیات داوران محترم جشنواره فیلم فجر مستقیما از فضای مجازی انتقاد شد.
این اشاره سوال برانگیز باعث می‌شود چند نکته را به عنوان پرسش مطرح کنم:
۱. اصولا چه لزومی دارد تیم داوری جشنواره در دوران داوری یک جشنواره مهم، در فضای مجازی بچرخند؟
۲. بر فرض که فیلم یا فیلم‌هایی هزار نقد مثبت در رسانه‌ها و فضای مجازی سفارش دهند، آیا داوران یک جشنواره معتبر باید خطر تاثیرپذیری در خود حس کنند؟ مگر دوستان داور ثبات رای و استقلال نظر ندارند؟
۳. داوران محترم تصریح فرمایند که آیا از نقدهای تماما منفی و جهت‌دار برنامه تلویزیونی هفت هم تاثیر پذیرفته‌اند یا فقط مطالب فضای مجازی آنها را آزرده است؟
۴. یکی از داوران محترم در گفتگویی اظهار کرده «درباره فیلمی یا فیلم‌هایی نظرات و تحلیل‌هایی خواندیم که با برداشت ما فاصله داشت.» خب داشت که داشت! چه کسی گفته همه باید تحلیل‌هایشان شبیه هم و شبیه شما باشد؟
۶. سابقه نشان می‌دهد تقریبا همه دوستان سینماگری که امسال داور بودند در دو سه سال اخیر فیلم‌ها و سریال‌های پرسروصدایی ساخته‌اند و همگی بلا استثنا از مزایای تبلیغات فضای مجازی حداکثر استفاده را کرده‌اند. مرور بفرمایید.
۷. امیدوارم داوری‌های امسال و نامزد نشدن برخی، تحت تاثیر لجبازی و اثبات استقلال و تاثیرناپدیری انجام نشده باشد.
چه خوب است به عوض به انکار برخاستن و ندیدن مشارکت عمومی در فضای مجازی، از نقطه نظرات و راهکارهای کاربران این فضا بهره ببریم و فرصت مناسبی جهت رشد و اعتلای هنر این مرز و بوم مهیا کنیم.
منبع: اعتماد آنلاین