سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا

منیر قیدی در ویلایی ها قصه ناگفته ای از جنگ را به تصویر کشید و این بار داستانی دیگر را پیش روی مخاطب می گذارد تا جنگ را نه از منظر رسمی اش که همیشه دیده بودیم از منظری تازه و دیریاب نظاره گر باشیم.
فیلم تازه منیر قیدی اما قوام داستانی ویلایی ها را ندارد. فیلم «دسته دختران» پر است از پلانها و سکانس های نفس گیر و عریان از خشونت جنگ که یادآور فیلم «تنگه ابوقریب» بهرام توکلی است.
اینکه فیلمساز از حضور غیر کلیشه ای زنان و دختران در جنگ بگوید حتما جذابیت های فیلم را پیش از دیدن آن دو چندان می کند اما داستان فیلم و غالب زنان حاضر در آن چیزی فراتر از فیلم های جنگی که از حضور زنان گفته بودند، نبود.
کاش خط داستانی پررنگ تر، ملموس و غیر کلیشه ای از نحوه حضور زنان در جنگ می دیدیم. چیزی که از عنوان فیلم متبادر می شد.
منیر قیدی در پلان ها و سکانس ها جنگی موفق عمل می کند. اما فیلم به. جز سکانس های مهیج به داستان درخوری هم نیاز دارد.