سینماسینما، علی نعیمی:

سینمای ایران در مرحله گذار است. گذر از سنت به مدرنیته و از ایدئولوژی به صنعت. سینمای ایران در این هیاهوی گذر از اصول به نفع صنعت اتفاقات و رخدادهای عجیبی را پشت سر می‌گذارد. اتفاق دوشنبه شب پردیس کورش مصداق بارز این اتفاق است. فیلمی که بر اساس باور و سیاست‌های کلی و استراتژیک کشور درباره یک موضوع ملتهب ساخته شده است، فارغ از اینکه نتیجه آن روی پرده با اهداف گروه سازنده همخوانی داشته است یا نه، در دوران تبلیغات و اکران دچار انحراف شدید از ایدئولوژی خود شده و دست به رفتارهای خارج از عرف می‌زند. آن هم برای کمی فروش بیشتر. این یعنی سازندگان و گروه تبلیغات فیلم اساسا معنی و هدف فیلم را درک نکرده‌اند و از همان روزهای نخست که تیزر تلویزیونی‌اش با تصویری کمدی از یک داعشی که به دوربین خیره می‌شود و می‌گوید «چطوری ایرانی؟» تا همین چند شب پیش و اتفاق پردیس سینمایی کورش مجموعه‌ای از اتفاقات دور از شان و جایگاه مخاطب ایرانی را در یک بسته فرهنگی مشاهده کنیم.

این موضوع البته مخصوص فیلم «به وقت شام» نیست و مبتلا به بسیاری از آثار سینمایی است. سینمای ایران در دهه اخیر دچار مصرف گرایی افراطی در تولید اثر شده است و این رویه باعث شده است مخاطب و جذب مخاطب را برای حفظ حیات خود بر هر منطق ایدئولوژیک و باور اصولی ارجح بداند. اتفاقی که خروجی آن اتفاقاتی نظیر رخداد دوشنبه شب پردیس کورش است.