سینماسینما، محسن جعفری راد

فیلم از همان ابتدا تکلیفش را با مخاطب روشن می کند؛ از معدود دفعاتی است که به جای موقعیت قبل از طلاق یا همزمان با طلاق،قرار است فضای زندگی روزمره بعد از طلاق مینا واکاوی شود و در همین مقدمه چینی، به خوبی مخاطب را با فیلم همراه می کند. نریشنی که کاملا در خدمت اطلاع دهی قطره چکانی است و بدون کوچکترین تاکید گل درشتی، فردیت و هویت مینا را برجسته می کند. پس با یک شخصیت مهندسی شده طرفیم که قرار است به ابعاد پنهان وجودی اش دست پیدا کنیم.
لیلا حاتمی فضای لازم برای  این همذات پنداری را به خوبی مهیا می کند. شخصیتی که به شکل مینیاتوری طراحی شده و حاتمی همچنان نشان می دهد که می تواند مخاطب جدی سینما را غافلگیر کند و استعدادهای کشف نشده ای دارد. ویژگی مهم کار او ریزنگری اش در فن بیان در خدمت معلق بودن شخصیت مینا و میمیک صورت در خدمت اضمحلال شخصیت است که با گریه ها،جیغ ها،خنده های عصبی و …به این اضمحلال ،  رنگ و جلوه ای ملموس می بخشد.اوج بازی او سکانس مراجعه اش به رستوران بعد از گرفتن آزمایش است که شمایل یک مرده متحرک را به ظریف ترین شکل بازتاب می دهد و  با صداسازی فوق العاده و راه رفتن نامتعادل و قامت خمیده و رنجور  متناسب با بحران شخصیت، یک مستر کلاس بازیگری را ارایه کرده است.

حمید نعمت الله از  معدود کارگردانانی است که هیچ وقت فیلم زیر متوسط نساخته و حالا با رگ خواب بهترین فیلمش را ساخته است. برگ برنده کار او مهندسی جزییات است. از فرم بصری گرفته تا باند صوتی چند لایه و یا موقعیت سازی های کمتر پرداخت شده از جمله ترکیب بندی های پله های اضطراری ساختمان،ساختار جذاب طوفان شدید و باران و برف، نمایش ظریف حالات صورت مینا و از همه مهمتر هدایت منسجم بازیگران که نشان می دهد شناخت کافی از ابزار و زبان سینما را پیدا کرده و با رگ خواب،فیلمسازی است که روح زمانه اش را می شناسد.

فیلم از همه نظر جزو بهترین های جشنواره است. از موسیقی و آواز به شدت همدلی برانگیز تا استفاده هویتمند از اشیا و گربه که غنای کافی را به روایت و ساختار می بخشد و از همه مهمتر بازی حاتمی که می توان با خیال راحت سیمرغ امسال را متعلق به او دانست.

از لحاظ محتوایی نیز فیلم چالش برانگیزی است.در سینمای ایران که اغلب فیلمسازانش ضد زن هستند و فیلمهای ضد زن می سازند،  رگ خواب ، هشدار لازم را برای اضمحلال و مرگ تدریجی میناها می دهد که برای یک فیلم سینمایی دستاورد بزرگی است. اینکه محیط و وضعیت فرهنگی و اجتماعی چطور فضا را به مردابی بدل می کند که میناها ،  دانایی و توانایی گریختن از آن را ندارند و باید مثل یک سند تصویری زنده به خوانش های مختلف از این فیلم پرداخت.