سینماسینما، عاطفه کربلایی
«ذهن زیبا» به کارگردانی محمدرضا خردمندان که از ابتدای ماه رمضان روی آنتن شبکه اول سیما رفته، برداشتی آزاد از کتاب «سلول‌های بهاری» است. این کتاب درباره زندگی دکتر حسین بهاروند رییس پژوهشکده زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان است که ده‌ها جایزه بین‌المللی کسب کرده و صدها مقاله ارزشمند نوشته است. «ذهن زیبا» از آنجایی که به یکی از مفاخر ایرانی در قید حیات می‌پردازد، یک استثناست.
نکته مهم در این سریال پرهیز از شعار و نگاه غلوآمیز به این شخصیت برجسته است. حسین ذهن زیبا گاهی دچار غرور می‌شود، ناامید می‌شود، اشتباه می‌کند، احساس تنهایی و بی‌پناهی می‌کند ولی از همه تجربه‌های تلخ زندگی‌اش درس می‌گیرد و به راهش ادامه می‌دهد.
امیر علی دانایی نقش جوانی و میانسالی دکتر بهاروند را ایفا می‌کند. او در کنار سایر بازیگران به خوبی از ایفای نقش خود برآمده است. نوع نگاه، حرکت و بیان او به‌گونه‌ای است که هم یک شخصیت علمی در رویان می‌بینیم و هم یک همسر عاشق و پدری مهربان در خانواده.
«ذهن زیبا» ریتم جذابی نیز دارد و هر قسمت در عین پیوستگی با قسمت‌های قبل و بعد، داستانی خاص را روایت می‌کند. مهم‌ترین ویژگی «ذهن زیبا» به تصویر کشیدن زندگی و چالش‌‌های مردم عادی است و در این میان دغدغه‌های حسین گاهی همانند آنان است و گاهی از جنس یک دانشمند برجسته.
دکتر پروانه فرزانه (با بازی ساناز سعیدی) همسر حسین بود که بر اثر ابتلا به بیماری در سال ۹۹ درگذشت. او نیز از چهره‌های برجسته علمی بود ولی در «ذهن زیبا» به این موضوع چندان پرداخته نشد.
در مجموع «ذهن زیبا» که سرشار از صبر، مهربانی، سختکوشی و امید به آینده است در روزگاری که تلویزیون سعی زیادی در ساخت سریال‌های امنیتی و سیاسی و ایدئولوژیک می‌کند، اتفاق مبارکی است، مانند نسیمی در یک روز بهاری…