سینماسینما، محسن جعفری راد

«ماشوم» ساخته حسین میرزامحمدی

به خاطر لو نرفتن داستان، طبعا کمتر می شود به جزئیات پرداخت. یک کارگردانی جزئی نگر، فیلمنامه مهندسی شده و سوژه ای جهانشمول که فیلم را تا حالا جزو بهترین های جشنواره قرار می دهد. از آن سوژه ها که در جشنواره های خارجی قطعا توجه ویژه ای به آن خواهد شد.
اما مهمترین برگ برنده اش بازی متین حیدری‌نیا است که به راحتی پتانسیل دریافت جایزه بهترین بازیگر این دوره را دارد. او به طور توامان هم بازی زیرپوستی ارائه می دهد و هم بازی برونگرا و این انعطاف برای فیلم کوتاه خیلی دشوار است که حیدری‌نیا به خوبی از پسش برآمده. درواقع او بازی مینیمالی ارائه کرده است و در حالی‌که نقش پتانسیل اجرایی اگزجره داشت، حیدری‌نیا به کمک کارگردان به اندازه و حد نگهدار ایفای نقش کرده است و نشان می دهد از بازی در فیلم «چهارشنبه سوری»، ساخته اصغر فرهادی (نقش بچه خانواده) تا حالا، آهسته و پیوسته حرکت کرده است بخصوص در چند فیلم سینمایی اخیرش و همچنین این اواخر، در یک فیلم بلندسینمایی به تهیه‌کنندگی بهرام رادان فیلمی با نام «علفزار» که برای حیدری‌نیا می تواند سنگ محک مناسبی باشد.

 «مورس» ساخته روناک جعفری

بعد از فیلم «بدل» انتظار ها از این فیلمساز خیلی بالا رفت و خوشبختانه در فیلم دوم ثابت کرد که یک جهان بینی مستقل پشت کارهایش دارد. فیلمی با طراحی صحنه عالی، بازی خوب بازیگران به ویژه صحرا اسدالهی، ریتم و ضرباهنگ مناسب که در مجموع جایگاه جعفری را تثبیت می کند. فیلمی که در دهه های قبل از انقلاب روایت می شود و فیلمساز، جزئیات فضاسازی را با رعایت ایجاز و اعجاز، به خوبی انجام داده است.

«جان داد»، ساخته سهیلا پورمحمدی

در نگاه اول فرم بصری فیلم «جان داد» جذاب است. خیلی دشوار است هم نماهای کارت پستالی بگیری در حالی‌که سوژه و ایده و بسط و گسترش آن از داستانی تلخ حکایت می کند. یک ایده مرکزی بکر که با نوآوری کارگردان به خصوص تلفیق انیمیشن با نقاشی های دختر کوچک به سرانجام می رسد. فضاسازی در خدمت تم فیلم یعنی تقابل مرگ و زندگی است. بازی ها خوب است به ویژه دختر کوچک فیلم. میزانسن های خلاقانه به خصوص که فیلم اغلب در یک لوکیشن است و از همه مهمتر جهان بینی کارگردان درباره مرگ که توضیح بیشتر داستان را لو می دهد.