سینماسینما، محمد دیندار:
اعضای سابق هئیت مدیره خانه سینما آدم های خوبی بودند،اعضای فعلی هم آدم های خوب و دوست داشتنی هستند،اما حقیقتش من نوعی که عضو این خانه هستم و آن همه اعضای دیگر، نمی دانیم که این دوستان خوب در هئیت مدیره سابق چه کارهایی برای سینما و اهالی آن و صنوف و اعضا انجام دادند و نمی دانیم برنامه دوستان خوب جدید هئیت مدیره برای پیشرفت و رفع مشکل اعضا چیست و با چه برنامه ای کاندید شده و رای آوردند تا بعدها تحقق این برنامه ها را از آنان مطالبه کنیم.

من عضو خانه سینما و همه اعضای آن حق داریم که بدانیم چه کارهایی شده و چه کارهایی می خواهد بشود،زیرا معتقدیم خیلی کارها نشده که می شود بشود.

شاید دوستان قدیم و جدید بگویند ما در جمع خود و هئیت مدیره و نمایندگان یا روسای صنوف گزارش داده و برنامه های خویش را اعلام کرده ایم،اما اگر چنین باشد ما اعضای خانه سینما بی خبریم و این حق اعضاست که نسبت به عملکردها آگاه بوده و باخبر باشند. حقیقتش کار سختی هم نیست هم تریبونهای زیادی برای صحبت اعضای هئیت مدیره و مدیرعامل محترم با اعضا وجود دارد و هم همین کانال های فضای مجازی سریع الوصول برای چنین ارتباط هایی است. من عضو خانه سینما فکر می کنم که در بخش درمان و رفاه می شد کارهایی کرد. دربخش درمان که وزیربهداشت چند باری قول عمل نکرده داد، می شد کارهایی کرد،چرا نشد و چرا مطالبه نشد،بد نیست که ما هم بدانیم و می خواهیم بدانیم در جهت امنیت شغلی اعضا و یا بحث بیمه بیکاری چه قدمی برداشته شده که ما آن را حس نمی کنیم.نمی گویم که هیچ کاری نشده اما میان کارهای شده و نشده تفاوت از زمین تا آسمان است.

آن زمان که خانه سینما تعطیل شد و هئیت مدیره های وقت تمامی اعضای خانه سینما را برای دفاع از گشایش و رفع تعطیلی خانه سینما فرا می خواندند،اکنون جا دارد برای ایفای نقش واقعی خانه سینما در خدمت به صنوف نیز صریحا لب به سخن بگشایند که گاهی سکوت خود جفایی بزرگ است.
ما حق داریم ارتقای این خانه را در خدمت به اعضا و سینمای ایران مطالبه کنبم،زیرا “ما برای بودن و ماندن خانه سینما خون دلها خورده ایم.”