سینماسینما، امیرعلی نصیری

فیلمی از زنی به نام پروانه (طناز طباطبایی) حین شنا در استخر در فضای مجازی منتشر می‌شود. حالا هاشم، شوهر پروانه (امیر آقایی) و برادرش حجت (جواد عزتی) به دنبال انتقام گرفتن از کسی هستند که این فیلم را منتشر کرده، اما حوادث به‌گونه‌ دیگری رقم می‌خورد.

محمد کارت، بعد از تعداد زیادی فیلم مستند و کوتاه قابل توجه، در اولین فیلم بلندش راه دشواری را برای روایت داستانش انتخاب کرده است؛ وقتی بعد از نقش بستن عنوان‌بندی فیلم با ترجمه Butterfly swimming و نه Parvaneh’s swimming بلافاصله مشخص می‌شود که وجه تسمیه فیلم چیست. سپس با تقدیری که برای پروانه رقم می‌خورد (پیش از نقطه عطف اول)، مکث کردم و از خودم پرسیدم که برای ادامه فیلم می‌خواهد چکار کند؟

اما مشخص می‌شود که همه این مسایل پیش‌درآمدی است بر کاری که محمد کارت می‌خواد با این فیلم بکند؛ او تصمیم گرفته که ما را به مناطقی از شهر ببرد و با شخصیت‌هایی آشنا کند که کمتر می‌شناسیم، مانند قمارخانه که پیش‌تر در فیلم کوتاه شاخص بچه‌خور (۱۳۹۷) تصویرش کرده بود. به گمانم هشدار دیگری که با این فیلم به ما می‌دهد، تلفن‌های همراهی است که دست مردم است و تصاویری که با آنها ضبط می‌کنند؛ معلوم نیست این تصاویر در آینده چه بلایی بر سر پروانه‌ها خواهند آورد.