سینماسینما، کیوان کثیریان

۱. برنامه پیش از افطار شبکه سه با اجرای بنیامین بهادری هم تعطیل شد تا تلویزیون باز هم هزینه بالاتری برای حمایت از مدیر شبکه سوم و تصمیمات او بپردازد.

۲. تصمیم‌ تلویزیون درباره اجرای برنامه‌ها توسط بازیگران مشهور سینما همانقدر خام و بدون کارشناسی بود که حالا ممنوعیت ناگهانی اجرا توسط آنها. فکر کنید همین دو ماه پیش در جشنواره جام جم به چندتایشان به عنوان بهترین مجری جایزه دادند و حالا رسما حضورشان را ممنوع می‌کنند. این تصمیمات متناقض و خامدستانه، خبر از یک بلاتکلیفی جدی مدیریتی می‌دهد که قابل بررسی است.

۳. معلوم نیست چرا بنیامین را دعوت کردند، چرا با او قرارداد بستند، چرا نامش را رسانه‌ای کردند و چرا به یکباره برنامه‌اش را لغو کردند! آیا اینها بخشی از یک سناریوی مشخص است؟ به گمانم بله.
آنچه بدیهی به نظر می‌رسد، آن است که یک مدیرِ بدون سابقه قابل توجه و قطعا شهرت‌طلب، سناریوی ساده‌ای برای دیده‌شدن و سرِ زبان افتادن دارد. دائما ماجرا ساختن و مقابله با چهره‌های مقبول و مشهور و انجام حرکات ایذایی درباره آنان تمهید ساده‌ای است که برخی به کار می‌بندند تا بصورت مداوم نام خود را در رسانه ها و افواه، کنار چهره‌ها قرار دهند؛ حتی در نقش منفی ماجرا. معمولا هم یک مجموعه کانال و صفحه درفضای مجازی در اختیار دارند که هم آنها را حمایت کنند و هم به تخریب منتقدانشان مشغول شوند. این افراد، شهوت دیده شدن خود را اینگونه اقناع می‌کنند. این دسته آدم‌ها توی دلشان معتقدند بدنامی از گمنامی بهتر است. البته روش موفقی هم هست. جواب می‌دهد. الان مدیر مورد اشاره در مدت کوتاهی برای خود اسمی به هم زده و به عنوان حذف کننده این و آن به خاطر سپرده می‌شود. ظاهرا هم به هدفش رسید، برایش بد نشد. حتما مدیران بالادستی او به این رفتارش آگاهند. لابد یا از کارهایش رضایت دارند و یا زورشان به او نمی‌رسد که در هر دوحالت وای به حال همه.

۴. نکته مهم آن‌که بعید نیست اگر بنیامین به تلویزیون می‌آمد اجرای موفقی هم داشت؛ صدای خوش و سیمای جذاب او به همراه بیان خوب و تجربه کوتاه بازیگری و ویژگی‌های شخصی‌اش می‌توانست برایش امتیاز باشد. اما مسئله مهم آن است که اصلا چرا تلویزیون از مجریان باسابقه خودش استفاده نمی‌کند؟ چرا مجریان موفقش را یکی یکی حذف کرد و دستش اینچنین خالی شد؟ حسنی کجاست؟ یحیوی کو؟ شهریاری؟ رشیدپور؟ ضابطیان؟ و خیلی‌های دیگر کجا هستند؟

۵. به هر روی اگر اوراقچی‌ها میز عادل فردوسی پور در برنامه نود را به یک میوه فروش رباط کریمی می‌فروشند، چه باک. میزی که شاهد همراهی با مردم بود به دل مردم برگشت. رویش هندوانه می‌فروشند. خیلی هم مفید است. آن میز جایش توی آن سازمان نبود. اما آنچه مسلم است میز مدیریتی مدیر فلان شبکه به همین کار هم نمی‌آید. گویا میز عادل را یکی از مردم خریده تا ترمیمش کند و نگه دارد برای روز بازگشت او. میزها هم سرنوشت‌های متفاوتی دارند، مثل صاحبانشان.

روزنامه اعتماد. ۲۴ اردیبهشت ۹۸