سینماسینما، ذبیح‌الله رحمانی*
سینمای ایران در سراشیبی سقوط قرار گرفته است. امسال اگرچه همه سینمای ایران را در سبد جشنواره فجر ندیدیم، اما بالای هفتاد درصد موجودیت را به تماشا نشستیم.
هزینه ساخت این بیست و دو فیلم احتمالا حدود دویست میلیارد تومان است. تهیه‌کنندگان و سرمایه گذاران دولتی‌ خیالشان راحت است که به کسی جوابگو نیستند.
در بدترین شرایط اقتصادی قرار داریم و بریز و بپاش آنها بیشتر بر قامت نحیف سینما، ضربه می‌زند و باعث گران شدن سینما، نابودی استعدادها و شکوفا نشدن سینما در سطح کشور و جهان می‌شود.
هزینه‌سازی‌های غیر معقول در راستای ساخت فیلم باعت شده آب روان و زلال از سرچشمه آلوده شود و سینمای کم‌رمق ما، از نفس بیفتد.
شاید بهتر باشد همه عوامل سینمای ایران با فداکاری و دوری از میل به پول دست به دست همدیگر بدهند تا این سینما که به سیر قهقرایی سوق داده می‌شود، نجات پیدا کند.
ما همگی در یک کشتی نشسته‌ایم و در تلاطم خشم توفان‌ها و گردبادهای خشمگینانه دچار خسران جبران ناپذیری خواهیم شد.
شاید پر بیراه نباشد که با پول چای سینما، یا همان نهضت سینمای ارزان هم می‌شود، این سینما را از مخمصه نجات داد.
آن‌وقت شاید دیگر به پول‌های خارج از چرخه سینما احتیاجی نباشد.

*تهیه کننده