سینماسینما، مرتضی رنجبران
سینمای ایران بهشت فیلمسازانی است که فیلم هایی برای نفروختن و دیده نشدن می سازند و مشخص نیست این افراد از چه طریقی بودجه ساخت فیلم های بعدی خود را فراهم می کنند.
در سینمای ایران تعداد زیادی از فیلمسازان هستند که سالیان متمادی فیلم هایی ساخته اند که دیده نشده و نمی شود و باز هم فیلم می سازند و بودجه بسیاری از تولیدات این افراد از طریق نهادهای مختلف از جمله بنیاد سینمایی فارابی تامین شده و می شود و همین افراد انگ ابتذال به سینما می زنند.
در مقابل این افراد، استعدادهای بسیاری وجود دارند که به رغم رزومه و کاربلدی و سواد سینمایی، فرصت تولید فیلم نخست خود را نمی یابند و تعداد کمی از این افراد همچون محمد کارت در تک فرصت خود، آثار درخورتوجهی همچون شنای پروانه را خلق می کنند.
در مقابل اما گروه دیگری فقط فیلم می سازند. گاه این فیلمسازی با فرار زیر چتر قشر خاصی بودن و گاه از طریق چیزهایی که هیچ‌کس نمی داند چیست ادامه می یابد. همان چیزهایی که نه در قواعد اقتصادی می آید نه در قواعد مخاطب یابی و نه در جایگاه زیبایی شناسی سینمایی و نه ارزش ها و…
تا دلتان بخواهد سینمای ایران از این موارد عجیب دارد که یکی از مهمترین آنها مرتضی علی عباس میرزایی است. این مورد اما کمی با دیگر گروه ها متفاوت است و اظهار نظر وی درباره رسانه ای ها و منتقدان او را بر سر زبان خبرنگاران انداخت و ابدا فیلمسازی وی مورد بحث خبرنگاران نبوده و نیست.
عباس میرزایی با انزوا به سینما آمد. بعد خون خدا را ساخت و امروز هم بیرو را کارگردانی کرده است. دو فیلم اول وی اکران شده و در نمایش عمومی شکست را در آغوش کشیده اند و فیلم سوم هم به اعتقاد بسیاری از کارشناسان در بهترین حالت یک اثر تلویزیونی است. سوال اصلی اینجاست چه فرمولی وجود دارد که در سینمای ایران عباس میرزایی ها می توانند به رغم اینکه فیلم هایشان را کسی نمی بیند فیلم بسازند؟ آیا این شایسته سالاری است؟ چگونه بودجه تولید فیلم هایی که در بهترین حالت تلویزیونی هستند تامین شده و به تولید می رسند و در آخر هم همین فیلمسازان پُز اپوزیسیون می گیرند؟
به نظر می رسد سینمای ایران در ریخت و پاش های خود باید کمی تجدید نظر کند. نهادهای حامی تولید فیلم باید به بودجه بیت المال توجه بیشتری داشته باشند و اگر قرار است فیلمی برای دیده نشدن و تنها برای گرفتن عکس یادگاری کارگردان با بیان سخنانی ناشایست درباره اهالی رسانه تولید شود بهتر است ساخته نشده و این بودجه خرج امور بهتری شود چراکه سینمای ایران این‌روزها از فقدان بودجه رنج می برد و عباس میرزایی ها تنها مصرف کننده بودجه در این سینما محسوب خواهند شد.